De transgender soldaten van de Amerikaanse Burgeroorlog

Transgender soldaten zijn ook anno 2017 een controversieël en hoog besproken onderwerp. Terwijl de Verenigde Staten onder de Trump administratie een stap terugzet met de ontoelaatbaarheid van transgenders in de verschillende componenten van defensie, is het ironisch om te weten dat transgender soldaten al hebben gevochten in het Amerikaanse leger en meer bepaald in de trieste periode van de burgeroorlog.

Historici hebben verschillende historische documenten kunnen vinden waarin het bewezen wordt dat transgenders, zij het stiekem hebben gevochten in de burgeroolog.

Zo zijn er talloze foto’s en documenten van een Albert D.J. Cashier, die eigenlijk geboren werd onder de naam Jennie Hodgers in 1843. Hij nam dienst op negentienjarige leeftijd en nam maar liefst deel aan 40 veldslagen tegen de Zuidelijke Confederatie. Na de oorlog ging hij gewoon verderleven als een man, hij ging stemmen en genoot van vrijheden die toen niet waren voorzien voor vrouwen. Hij kreeg het voor mekaar om een militair pensioen te krijgen, maar leefde zeer bescheiden en bleef ongehuwd. Zijn geheim bleeg bewaard tot 1913 toen hij dement werd. Het was tijdens het baden in een mentaal ziekenhuis dat men zag dat hij eigenlijk een vrouw was. Hij werd verplicht een jurk te dragen en ironisch genoeg was het de jurk die hem het leven zou kosten. Hij struikelde over de jurk, viel en stierf aan zijn verwondingen.

In de archieven kan men terugvinden dat meer dan 400 vrouwen hebben gevochten in de burgeroorlog verkleed als mannen. Ondanks het grote stilzwijgen werden de geruchten en roddels sterker en werden ze ook historisch beschreven.  Albert Cashier werd begraven in 1915 met volle militaire eer. Zijn strijdmakkers waren aanwezig op de uitvaart en waren verontwaardigd over de behandeling in het ziekenhuis.

Sarah Rosette Wakeman is een andere persoon die dienst nam in het reguliere leger van de Verenigde Staten op zeventienjarige leeftijd. Haar brieven waarin ze haar avonturen beschreef bleven geheim voor meer dan een eeuw, totdat familieleden ze vonden op een vergeten zolder. Wakeman was een militaire gevangenisbewaker. Ze zou later sterven ten gevolge van het drinken van besmet water, zoals duizenden soldaten in die tijd. Haar echte identiteit werd nooit onthuld, ze ligt begraven in Chalmatte National Cemetery in New Orleans, Louisiana, onder de naam “Lyons Wakeman”.

Frances Louisa Clayton was een echte chameleon en haar levensloop is moeilijk te achterhalen omdat ze bewust van identiteiten switchte om verwarring te stichten. Ook zij nam dienst in het Noordelijke leger onder het pseudoniem Jack Williams. Ze was bijzonder groot en mannelijk uitziend, ze kon naar verluid ook iedere andere soldaat onder tafel drinken. Haar karaktertrekken waren mannelijk en haar gedragingen des te meer, zo kauwde ze tabak, vloekte ze als een ketter en was een verwoed gokker. Ze was een uitstekende ruiter en een formidabele zwaardvechter.

Sarah Emma Edmonds was een bijzondere transgender die zich inschreef in het Noordelijke leger onder de naam Frank Thompson. Er zijn heel sterke vermoedens dat het hier ging om een meester spion met bijzondere vermommingstalenten. Zo werd hij gezien als mannelijke verpleger. Met zilvernitraat slaagde hij erin om zich voor te doen als een neger om alzo de Zuidelijke linies te infiltreren. Toen Sarah malaria had gevangen verliet ze het leger en nam haar intrek in een privé kliniek om niet ontdekt te worden. Toen ze terug dienst wou nemen werd ze gezocht als deserteur onder de naam Frank Thompson. Noodgedwongen keerde ze terug naar haar vrouwelijke identiteit en nam dienst als verpleegster in Washington, D.C.

Bij al deze verhalen kan men zich toch echt vragen stellen over de dienstvereisten van zowel het leger in het Noorden en het Zuiden. De medische keuring was een formalitaire grap zo blijkt. Wanneer men een geweer kon vasthouden werd men goed bevonden voor de dienst. Theoretisch diende men 18 jaar oud te zijn, doch er zijn talrijke gedocumenteerde dossiers van minderjarigen die probleemloos hebben meegevochten in deze bloedige oorlog. Het niet detecteren van vrouwen is dus niet echt verbazend te noemen. Vrouwen hadden niet veel moeite om hun vrouwelijke kenmerken te verdoezelen, aangepaste kledij deed al een hele hoop. Het was een kwestie van in rol blijven doorheen de moeilijkste omstandigheden.

Vele vrouwen werden ook ontdekt, zo is er het geval van Lizzie Compton die werd meerde malen gewond en zo kon ze de leugen niet meer volhouden, maar dat weerhield haar niet om telkens dienst te nemen bij een ander regiment.

Wat de motivatie betreft, daar heeft men het in vele gevallen het raden naar. Was het een zin voor avontuur of patriotisme of was het simpelweg een manier om geld te verdienen en vrijheden te kennen die niet waren bestemd voor vrouwen in die tijd?

Transgenders hebben altijd bestaan maar ze krijgen zelden een vermelding in de geschiedenisboeken. Het doodzwijgen van de feiten is voor historici bijna een natuurlijke zaak geworden en men kan zich de vraag stellen waarom? De meest conservatieve moraliteit kan niet tegenhouden dat bepaalde waarheden geschiedkundig zijn bewezen. Bij het zien van oude foto’s kan men er soms echt niet naastkijken. Waren deze mensen niet goed genoeg om te worden opgenomen in de maatschappij, maar wel goed genoeg om ervoor te sneuvelen? Men moet uiteraard een verschil maken tussen vrouwen die dienst wilden nemen, wat nu in alle moderne legers een aanvaardbare zaak is of ging het hier daadwerkelijk om pure transgenders? Hoe de vork ook in de steel zat feit is dat het dappere mensen waren die onzelfzuchtig deelnamen aan de waanzin van een oorlog.

© Thalmaray

 

 

Leave a Comment