Stephen Hawking: Genie in een rolstoel, de triomf van de geest

Stephen Hawking: Genie in een rolstoel, triomf van de mobiliteit van de geest

Er zijn mensen die het lot van de mensheid sturen en begeleiden, briljanten geesten die verder kunnen denken dan hun opvoeding en opvoeders, visionairs die als uitdaging hebben om de kosmische kennis te vergroten omdat wetenschap het schip is die ons naar de sterren zal brengen en vooral naar de bronnen van menselijke zelfkennis.  Da Vinci, Galilei, Nostradamus, Einstein behoren tot deze elitaire groep, in onze tijd ten midden van een egocentrische wereld die niet snel genoeg kan geleefd worden, is er een man die verder kan zien dan de sterkste telescoop, een man wiens gedachten reeds zweven over de nevels van Andromeda.  Een man die ware het niet voor zijn uitzonderlijke intellect onopgemerkt zou voorbijgaan in onze maatschappij, temeer door een fysische beperkende conditie die haaks staat op een mobiel intellect die de wereld blijft verbazen.  Een van mijn grote helden, wiens werken ik in één adem heb uitgelezen als een sublieme ode aan het menselijke luik die nu nog komen moet…welkom in de wereld van Stephen Hawking.

Biografie

Vreemd genoeg werd Stephen Hawking geboren als oudste van vier kinderen op exact de driehonderdste verjaardag van de dood van Galilei, wat eerst een bizar toeval leek zou later profetisch blijken.  Geboren in een familie van intellectuelen, met beide ouders gerespecteerde academici.  Zijn moeder Isobel was de eerste vrouwelijke studente aan de Universiteit van Oxford in de jaren dertig, zijn vader haar gelijke als een gerenommeerde medische onderzoeker aan dezelfde universiteit.

In de woelige oorlogsjaren van de tweede wereldbrand verhuisde het gezin van de Engelse hoofdstad naar Oxford.  De familie Hawking was op zijn zacht gezegd opmerkelijk, het leek alsof de gehele familie geobsedeerd was door studie, het hoogtepunt van hun dagen was het lezen van een wetenschappelijk boek.  De legendarische excentriciteit van geleerden was hun ook eigen zo was hun huis nooit afgewerkt, hielden ze bijen in de kelder, en fabriceerden ze vuurwerk in de tuin.

Rond de jaren 50 vertrok zijn vader naar Afrika voor onderzoek naar tropische ziekten.  Hij had stiekem gedroomd dat zijn oudste zoon in zijn voetsporen zou volgen, maar het was al gauw duidelijk dat de blik van Stephen Hawking letterlijk naar de hemelen wees, met een onblusbare passie voor astronomie. Het was duidelijk dat de infantiele eerbiedige bewondering die Stephen had voor de sterren hem uiteindelijk zoals zwaartekracht onvermijdelijk zouden aantrekken en weerhouden.

Een genie in wording

In zijn vroege academische jaren werd hij ontdekt als zijnde slim en intelligent, maar hij was geen buitengewone student.  Zijn gedachten waren al veel verder dan de leerstof op school, zijn gedachten dwaalden reeds rond de ringen van Saturnus en de nebula van de kosmos.  Op zestienjarige leeftijd slaagde hij erin om een computer te bouwen uit gerecycleerde spullen die rudimentaire wiskundige berekeningen kon oplossen.  Vreemd genoeg had hij wel aandacht voor fysische activiteiten zoals hardlopen en zelfs lid van het befaamde Oxford roeiteam.  Wat al bleek als jong kind werd werkelijkheid hij bedankte voor medische studies en begon aan een lang liefdesverhaal: de wiskunde.  Hawking studeerde af in de kosmologie.  Naar eigen zeggen had hij zeer weinig tijd gestoken in deze studies, later berekende hij dat hij gemiddeld één uur per dag attentief bezig was met zijn studieboeken.  In 1962 muteerde hij naar Cambridge, die andere prestige universiteit en behaalde zijn doctoraat in Kosmologie.

A.L.S., de verlammende katalysator van het actiefste brein op aarde

Na een kleine reeks bemerkingen dat hij fysisch enkele problemen begon te ondervinden, kwam de mokerslag in 1963, tijdens zijn eerste jaar in Cambridge.  Stephen Hawking was intelligent genoeg om te weten dat er iets mis was, doch hij hield dit verborgen voor de buitenwereld totdat zijn vader  de diagnose inriep van een specialist.  Wat volgde was een lange reeks testen zonder uitsluitsel.  Na enkele weken kwam echter het verdict hij werd gediagnosticeerd met Amyotrofische Laterale Sclerosis (A.L.S).  Het best omschreven als een kortsluiting en afsterving van alle zenuwen die de spieren controleren.  De prognose was een voltrekking van een doodsvonnis, de meest gunstige gissing was van 24 maanden te leven tot maximum 30 maanden.

Alhoewel het nieuws van die aard vernietigend was voor de jonge man zelf en zijn familie, kon hij op een bijna mythische wijze de kracht vinden om zijn toestand te aanvaarden.  Hij wist dat hij zou worden terechtgesteld door deze ziekte, maar formuleerde ook krachtig dat hij nog dingen wou aanvangen in zijn leven..  Deze moedige bewering lag hem vooral in het feit dat hij verliefd was, hij en zijn uitverkorene huwden in 1965.

De intellectuele exploratie van de ruimte

Hoe paradoxaal ook, dankzij zijn ziekte kreeg hij de aandacht van de wereld die hij zo verdiende.  Door de kennis van zijn ziekte snapte Stephen Hawking dat iedere seconde in zijn leven van onschatbare waarde was, in plaats van verveeld door het leven te gaan, typische kenmerk voor hoogbegaafde mensen, leerde hij elke seconde ten volle te benutten.  Hij stortte zichzelf op zijn onderzoek en zijn levenswerk.

Terwijl andere onderzoekers ook niet stil zaten begon Stephen Hawking terug te kijken naar de hemelen, dit zou de vlucht zijn van een carrière die ongekende hoogten zou bereiken en die nog steeds nieuwe facetten van het zonnestelsel bewandeld.  Alhoewel zijn fysische krachten ernstig afnamen, veroordeeld tot de rolstoel in 1969, zo explodeerde zijn dorst naar kennis.  Op familiaal vlak kende hij gelukkige jaren met drie kinderen die werden geboren en dan kwam de eerste mijlpaal in zijn leven, de publicatie van zijn eerste werk “Large Scale Structure of Time” (1975), alhoewel dit werk niet bepaald gemakkelijke materie is werd voor het eerst zijn genie ontdekt.  Hierna volgden de ene doorbraak na de andere met zijn revolutionaire theorie over zwarte gaten, hij bewees ook dat radiatie de zwaartekracht kan overkomen van een imploderende ster.  Hawking Radiatie theorie was sindsdien een feit.

Stephen creëerde een vortex van reacties in de wetenschappelijke wereld.  Sindsdien was zijn leven een verzameling van prijzen, erkenningen, eretitels, doctoraten en baanbrekende werken.  Hij bekwam zelfs op jonge leeftijd de Albert Einstein Award.  Zelfs de oude vijand van de wetenschap het Vaticaan huldigde hem voor zijn opmerkelijke carrière en hij kreeg van Pius XI de gouden medaille voor wetenschappelijke verdienste.  Hij werd docent aan verschillende Amerikaanse en Britse Universiteiten om uiteindelijk in 1979 terug te komen naar Cambridge.  In Cambridge kreeg hij de leerstoel die eens toebehoorde aan sir Isaac Newton.

“A Brief History of Time”

Net zoals het universum was Hawkings carrière oneindig expansief, met als keerzijde zijn steeds verslechterende fysisch toestand.  In 1970 werd er hem een persoonlijke assistent toegewezen daar hij de meeste fysische activiteiten niet meer aankon.  In 1985 verloor hij zijn stembanden bij een tracheotomie, hij verloor tijdens deze operatie bijna het leven.  Het leek erop dat deze geniale geest het zwijgen werd opgelegd voor de eeuwigheid, dit was echter buiten de wil gerekend van een bevriende Californische computer ontwikkelaar, die een programma schreef die geactiveerd kon werden door hoofd of oogbewegingen, een synthesizer zou de stem vervangen.  Nadat hij uiteindelijk alle spier controle zou verliezen zou deze computer functioneren via sensoren aan zijn kaak.  Met deze nieuwe technologie zou Stephen Hawking een zondvloed van nieuwe werken produceren.  In die periode schreef hij “A Brief history in Time”, een absolute wetenschappelijke bestseller, welke 25 miljoen exemplaren verkocht en die werd vertaald in meer dan veertig talen.  Hij bracht de ingewikkelde wereld van de kosmologie, de metafysica dichter bij de man in de straat.  Het zou het begin worden van een meer filosofische Stephen Hawking, met de theorieën over de oervragen, gaande van de big bang theorie naar de totale kwantumfysica en vooral het begin van het universum.  In deze werken laat Stephen Hawking zijn visie na voor alle toekomstige mogelijkheden der mensheid.   Naar eigen zeggen kon hij nadenken in 11 dimensies, zo was hij een ‘gelover’ van tijdreizen, en was hij overtuigd dat de mens andere planeten zal koloniseren.

Hawking in de ruimte

De hardnekkige koppigheid van zijn brein was legendarisch, alsook het formele geloof dat zijn fysische handicap geen obstakel was voor zijn ambitie.  Zo was het de diepste wens van dit genie om zelf een ruimtereis te maken, de trip die hij in zijn gedachten al miljoenen keren had gemaakt.  N.A.S.A. zorgde ervoor dat hij in een simulatie gewichtloosheid kon ervaren.  Het zal wel de kracht geweest zijn van positieve verbeelding maar men kon zweren dat er een glimlach verscheen op zijn verlamde gezicht.

Stephen de relativist

Het is ook opmerkelijk dat Stephen Hawking altijd de ironie inzag van zijn situatie, zo is hij in vele opzichten de meest populaire wetenschapper ooit, bijna een pop icoon zelfs.  Zo zat hij nooit verlegen om zijn gedachten goed uit te spuwen, zelfs wanneer dit choquerend is voor sommigen.  Hij was ook een man met een ontzettend gevoel voor humor, volgens sommigen een absolute kenmerk bij intelligentie, zo speelde hij ooit een rol in Star Trek : The New Generation, de befaamde sciencefiction serie, hij speelde hierin zichzelf als een computer gestuurd hologram.  Hij leende zijn medewerking aan de Simpsons, en heeft zelfs een cover gemaakt van een Pink Floyd liedje “Keep Talking”.

Toekomstvisie

In zijn laatste jaren was de voornaamste bezorgdheid nog steeds zijn fysische toestand en zijn gezondheid die het meer en meer liet afweten.  Hij werd reeds enige malen hoogdringend opgenomen, doch telkens recupereerde hij op miraculeuze wijze tot hij uiteindelijk op 14 maart 2018 zijn plaats in de kosmos ging innemen en stierf in Cambride in het Verenigd Koninkrijk..

De belofte van zijn goede vriend Richard Branson dat hij een van de eerste ruimtereizigers zou worden kon jammer genoeg niet meer worden ingevuld.

Het meest opmerkelijke feit van de laatste jaren was de verkondiging van Hawking dat er geen God is.  Hij geloofde dat de creatie van het universum door een entiteit tegensprekelijk is met de moderne wetenschap.  De oerknal was volgens hem ook een natuurlijke reactie door de fysische wetten en niks meer.  Met deze nieuwe stelling zette hij het werk en denken van sir Isaac Newton op de helling, die wel van oordeel was dat er een goddelijke factor was.

 

Bedenking

Alhoewel ik een echte adept ben van het werk van deze unieke man ligt mijn bewondering niet alleen in het gedurfde denkpatroon die de mensheid uiteindelijk zal stuwen naar nieuwe horizonten en uiteindelijk naar een nieuwe definitie van menselijkheid, doch ook en misschien vooral de kracht die ligt in dit brein om ondanks zijn zware handicap zijn lichaam te laten uittreden naar een hogere dimensie in denken en hopen.  In de ironie van zijn leven ligt zoveel moed en schoonheid, wanneer deze man sprak met een artificiële stem over dingen die de meesten niet kunnen bevatten.  Hij was even omstreden als hij briljant was, doch voor degenen die het willen proberen kan ik alleen maar aanraden om zijn werk te lezen en de geesten open te zetten voor wat wel eens binnen een eeuw standaard wetenschap zou kunnen zijn.  Stephen Hawking was niet alleen een genie, hij was vooral een man die nooit heeft gestopt om te dromen en te hopen voor een betere “mens”.  Het is voor de rest van ons vooral een les in nederigheid, het bewijst dat ieder mensenleven een nut en betekenis heeft, hoe zichtbaar onvolmaakt men ook is, de kracht ligt in het vermogen te denken!

Hoe dan ook met zijn dood nam de wereld afscheid van de meest invloedrijke wetenschapper van de hedendaagse wetenschap, hij werd tegen alle verwachtingen in 76 jaar. Vreemd genoeg stierf hij op de verjaardag van Albert Einstein en werd hij geboren op de 300ste verjaardag van Galileo Galilei.

Als laatste rustplaats wordt zijn stoffelijke resten begraven naast die van Sir Isaac Newton en Charles Darwin in Londen’s Westminster Abbey.

 

© Thalmaray – 2011.

Leave a Comment