Johnny Weissmuller: Me Tarzan, You Jane!
Johnny Weissmuller, de Olympische Tarzan
Johnny Weissmuller was de zesde Tarzan vertolker en de meest succesvolle en memorabele van een hele reeks vertolkers. In totaal speelde hij de rol twaalf maal. De befaamde Tarzan-kreet die hij creëerde is al even legendarisch geworden als zijn personage. Hollywood was echter het tweede hoofdstuk in zijn leven, na een even succesvolle carrière als eerste klasse internationale zwemmer met maar liefst een palmares van 5 gouden Olympische medailles, 1 bronzen Olympische medaille en maar liefst 67 wereld records.
Hij verliet de reeks in 1948 doch de Tarzan kreet bleef bewaard ook bij latere producties. Genadeloos werd hij vervangen door de acteur Lex Barker, maar Johnny Weissmuller bleef verder rondhuppelen in de jungle in zijn lenden doekje ditmaal als “ Jungle Jim” een Tarzan-kloon in niet minder dan 13 films. Na zijn carrière belegde Johnny Weissmuller zijn centen in vastgoed, een restaurant, zwembaden maar van een groot succes kon men niet spreken. In 1965 legde hij definitief de liaan naast zijn neer en ging op pensioen. In die periode boekte hij nog een laatste wapenfeit als stichter van de International Swimming Hall of Fame in Texas. Eventjes speelde hij nog in enkele films die niets meer te maken hadden met zijn Tarzan personage in 1969 (met Maureen O’Sullivan) en een allerlaatste maal in 1976.
Biografie en sportcarrière
Johnny Weissmuller was geboren in een klein gehucht in Timisoara in Roemenië in 1904. Hij zette op driejarige leeftijd voet op Amerikaanse bodem wanneer zijn ouders emigreerden naar het beloofde land. Later stichtte hij zelf bewust verwarring door te verklaren dat hij was geboren in Pennsylvania waarschijnlijk om te kunnen meedoen met het Amerikaans Olympisch team. Als kind was hij ziekelijk van aard en kreeg hij op negenjarige leeftijd polio, op aanraden van de dokter begon hij te zwemmen, dit zou zijn leven een beslissende wending geven. Bleek dat de jonge Johnny een geboren waterrat was, hij ontwikkelde een eigen zwem stijl en na harde training werd hij uiteindelijk lid van het YMCA zwem team. Hij werd schoolverlater op de leeftijd van 14 en legde zich toe op zijn sportcarrière. Zijn aparte zwem stijl en een indrukwekkend fysiek waren de sleutels naar het succes. Dit resulteerde in Olympische faam met een totaal van 5 gouden medailles. Tijdens zijn legendarische zwem periode werd hij nooit verslagen, iets wat ongezien was en nog steeds is.
Hollywood verzilvert het zwem wonder
Na 1929 legde hij zich vooral toe op de commercialisatie van zwempakken, hij had voornamelijk een Public Relations functie met het geven van voorstellingen, televisie optredens en voor een korte periode was hij zelf een cat walk model. Financieel zat hij op rozen en werd hij een heuse bekendheid in de Verenigde Staten. Er volgde zelfs enkele figuranten rolletjes in Hollywood producties. Louis B. Mayer die net de rechten had gekocht op de Tarzan verhalen van Edgar Rice Burroughs duidde hem aan als de ideale vertolker voor Tarzan. Het resultaat was een lucratief contract van 7 jaar ban Metro Goldwyn Mayer en hij debuteerde in 1932 met “Tarzan the Ape Man”.
Me Tarzan…
De film was een internationaal succes en hijzelf werd gepromoveerd tot superster bijna even snel als hij kon zwemmen. Temeer omdat hij als vaste tegenspeelster de wulpse actrice Maureen O’Sullivan kreeg als Jane. De Tarzan verhalen leken van het scherm te spatten en uiteraard kreeg de kans om zijn uitstekende fysische conditie te demonstreren, met in elke film ook wel het verplichte nummertje zwemmen. In 1942 stapte hij over naar een andere filmstudio namelijk R.K.O. (eigendom van de multimiljonair Howard Hughes), voor hen speelde hij met verve nog zesmaal Tarzan. Het budget van deze producties lagen beduidend lager en hij miste ook zijn partner Maureen O’Sullivan.
Hij verliet de reeks in 1948 doch de Tarzan kreet bleef bewaard ook bij latere producties. Genadeloos werd hij vervangen door de acteur Lex Barker, maar Johnny Weissmuller bleef verder rondhuppelen in de jungle in zijn lenden doekje ditmaal als “ Jungle Jim” een Tarzan-kloon in niet minder dan 13 films. Na zijn carrière belegde Johnny Weissmuller zijn centen in vastgoed, een restaurant, zwembaden maar van een groot succes kon men niet spreken. In 1965 legde hij definitief de liaan naast zijn neer en ging op pensioen. In die periode boekte hij nog een laatste wapenfeit als stichter van de International Swimming Hall of Fame in Texas. Eventjes speelde hij nog in enkele films die niets meer te maken hadden met zijn Tarzan personage in 1969 (met Maureen O’Sullivan) en een allerlaatste maal in 1976.
Privé-leven
Tarzan bleek ook te scoren buiten het oerwoud en was niet minder dan vijf maal gehuwd, hij kreeg uiteindelijk drie kinderen. In 1973 brak hij zijn heup tijdens een val en dit was de inleiding tot een serie van medische problemen. Tijdens deze ziekenhuisopname vernam hij ook dat hij een hartkwaal had. Er volgden verschillen hartaanvallen. Hij kwijnde de rest van zijn leven weg in Mexico met zijn vijfde vrouw. De koning van de Jungle was moe. Ten gevolge van een longziekte overleed hij in 1984 hij werd 79 jaar. Hij ligt begraven in Mexico en op zijn begraving werd op zijn verzoek de fameuze Tarzan-kreet driemaal afgespeeld.
Weetjes over Johnny Weissmuller
- Hij ontsnapte Havanna tijdens de Cubaanse Revolutie van Castro en kon het land verlaten.
- De Cheetah-aap in de Tarzan films had een absolute adoratie voor hem en volgde hem overal, men kon bijna spreken over een vriendschap.
- Hij werd opgenomen in U.S. Olympic Hall of Fame (1983).
- Hij was de eerste Tarzan vertolker die sprak.
- Hij werd opgenomen in de Body Building Guild Hall of Fame (1976).
- Toen zijn ouders Europa verlieten voor de U.S. gebeurde dit aan boord van de S.S. Rotterdam.
- Johnny Weissmuller kreeg ster nummer 6541 in de Hollywood Walk of Fame.
Bedenking
Johnny Weissmuller was dé Tarzan, niet alleen was hij de vleeswording van het personage dat was geboren op papier maar hij gaf het verhaal een nieuwe dimensie door het creëren van de “kreet”. Zijn scherm présence en zijn aangeboren talent om zich te vereenvoudigen met zijn personage zijn voor mij opmerkelijk. Deze man die de beeldhouwer was van zijn eigen lichaam verdient een plaats in de geschiedenis, een interessant leven van een boeiende man. Men hoeft niet altijd Oscars te hebben gewonnen om rechtmatig een plaats te hebben in de kunst van de film én vooral in het collectief geheugen.
© Thalmaray – 2011 (revisie 2018).
