Blondi: de Duitse herder van Adolf Hitler
Blondi de Duitse herder van Adolf Hitler was een geschenk gegeven door Martin Bormann aan de nazileider. De hond was erg geliefd door Hitler en zou bij hem blijven tot de fatale dag in de Reichskanselarij op 29 april 1945.
Hitler kreeg de hond in 1941 door zijn partij secretaris Bormann. Het leek dat ze vanaf die dag onafscheidelijk waren. Hoezeer Hitler ook mensen kon minachten en wantrouwen zo zeer leek zijn affectie voor dieren. De band tussen het dier en de dictator was dan ook zeer hecht te noemen.
Vreemd genoeg had de nazileider al eerder zijn affectie tegenover dieren bewezen. Nazi-Duitsland was het eerste land in Europa die wetten uitvaardigde voor de bescherming van dieren. Ironisch wanneer men weet dat er op een mensenleven niet zo nauw werd gekeken in het Derde Rijk.
Tijdens de veldslag om Berlijn in 1945 kreeg Blondi vijf jongen. Uit het nest had Hitler ook een favoriet die hij liefkozend Wolf noemde, naar de betekenis van zijn voornaam Adolf (nobele wolf).
Blondi week niet van Hitlers zijde en mocht in zijn slaapkamer slapen, tot grote woede van Eva Braun die helemaal niet gesteld was op de hond. Blondi bleek echter een ideaal gezelschap voor Hitler en fungeerde dikwijls als bodyguard en luisterend oor. Hitler was er zeker van dat zij hem nooit zou verraden. De herdershond leende zich trouwens uitstekend als propagandamiddel. De hond gaf de Führer een meer menselijke kant.
In verslagen van de eerste wereldoorlog staat bekend dat Hitler toen al een sympathie had voor honden. “Fuchsi” een witte terriër was zijn gezelschap geweest en hij was troosteloos toen de hond verloren geraakte. In 1921 toen hij grote armoede kende kreeg hij al eens een Duitse herder genaamd “Prinz”, hij gaf deze een ander onderkomen gezien zijn penibele financiële situatie toen. De hond kon ontsnappen en kon zijn meester terugvinden. Hitler bewonderde deze daad van trouw en kreeg toen zijn voorliefde voor dit hondenras.
De dag van de zelfmoord van Hitler gaf hij het bevel een cyanide capsule te geven aan Blondi. Hij wou in geen geval dat de Russen haar zouden folteren. Volgens officiële verslagen stierf de hond in de Bunker, ook de nazaten van Blondi en de honden van andere vooraanstaande nazi’s werden geëuthanaseerd. Het heengaan van Blondi had een zware psychologische impact op de overlevenden van de Bunker, meer zelfs dan de dood van Eva Braun.
Hitler was bang dat hij levend in de handen zou vallen van de Russen en vertrouwde zijn eigen generaals niet meer, ze zouden hem levend kunnen inruilen voor hun eigen vrijgeleide. De dood leek de enige logische oplossing. In zijn logica leek het normaal dat zijn trouwste vriend hem zou volgen.
De hond ging de dood vooraf wachtend aan de andere zijde op zijn meester. Vreemd genoeg was de relatie van Hitler tot zijn hond een teken van menselijkheid, iets wat velen beweerden dat hij niet bezat.
© Thalmaray
