De Mischlinge: het Derde ras in het Derde Rijk
De Mischlinge – Over de tweede wereldoorlog en het naziregime in het bijzonder kan nog decennia lang onderzoek worden verricht. Hoe langer men deze ingewikkelde periode blijft bestuderen hoe langer men tot de conclusie komt dat er heel wat meer aan de hand was dan de zwart-wit scenario’s die staan in de geschiedenisboeken en worden weergegeven in films.
Het Derde Rijk zal voor eeuwig geassocieerd blijven met de verschrikkingen van de Holocaust. Het is echter verbazend te constateren na diepere studie dat het klimaat van het nazisme talrijke feiten kende die op zijn zachts verbazend zijn te noemen. Deze vaststelling versterkt mijn gevoel dat deze periode moeilijk begrijpbaar en zelfs vatbaar is voor niet-Duitsers en voor hedendaagse onderzoekers.
Het is soms verrassend en zelfs weerzinwekkend om bepaalde zaken te vinden die op het eerste ondenkbaar zijn.
In vele van mijn artikelen heb ik al de nadruk gelegd op clichématige geschiedkundige verslaggeving, welke niet altijd objectief is, in bepaalde gevallen zelfs foutief. De enige conclusie die men kan trekken is dat de individuele beleving van deze periode sterk determinerend is geweest op de “levens”-verhalen van mensen. Het belichte onderwerp in dit artikel “De Mischlinge” is in vele opzichten compleet ongewoon en door het grote publiek weinig bekend.
Definitie
De rassenwetten van Neurenberg zijn voldoende bekend. Vooral de beschrijvingen van het “Joods zijn” werd zeer gedetailleerd beschreven. De wet van 1935 stelde dat men Joods was wanneer men ongeacht de huidige religie – drie grootouders had met affiliatie in de Joodse gemeenschap. Ook een persoon met één of twee Joodse grootouders werd juridisch beschouwd als Jood. De noemer Jood werd ook gegeven aan personen die voldeden aan volgende criteria:
Lid van een Joodse gemeenschap of religieuze groepering.
Getrouwd met een Joodse persoon.
Kind van een ontbonden huwelijk na het verbod op interraciale huwelijken.
Onechtelijk kind van minstens één Joodse ouder, geboren na de wet van 1936.
Een persoon die niet voldeed aan deze criteria maar die twee Joodse grootouders had werd aanzien als een “Mischling” in de eerste graad. Een persoon met slechts één Joodse grootouder was een Mischling in de tweede graad.
De term Mischlinge was de benaming voor “gemengd kind” die werd geboren uit zowel Arische als Joodse voorouders. De Duitse term Mischling (meervoud Mischlinge) heeft dezelfde herkomst als het Spaanse mestizo, het Franse métis en het Engelse mestee. Populaire termen waren ook halfbloed, hybride of zelfs bastaard.
Politico-sociologische gevolgen
De term was zeer belastend voor de mensen die in aanmerking kwamen, sinds de wet van 1933 die verkondigde dat niet-Ariërs automatisch gebannen werden van overheidsfuncties, gaande van functies in het leger en de politie, tot dokters en onderwijzers.
Het werd dus noodzakelijk om de term “niet-Arisch” te omschrijven. Hoewel er duidelijke beperkingen waren op de zogenaamde Mischlinge, werden ze niet opgesloten in concentratiekampen en niet vervolgd. Deze begunstigde behandeling was enkel geldig voor Duitsers, gemengde buitenlanders waren automatisch Joods.
Mensen die geboren werden uit niet-Joodse voorouders en zich hadden bekeerd tot het Jodendom werden onmiddellijk en zonder uitzondering bestempeld als volksverraders. Deze laatste groep werd wel vervolgd, opgesloten en geëxecuteerd.
SS-Terminologie
De elitemacht van het Derde Rijk hanteerde nog strengere rassenregels. Een aspirant lid moest bewijzen dat al de voorouders sinds 1750 van “zuiver bloed” waren. In de laatste oorlogsjaren werden deze regels versoepeld door het vormen van SS-brigades uit bezette gebieden. Er werd overgegaan naar de regel van de wet van 1936.
Reclassificatie procedure
Soms was het bijzonder moeilijk om een zuivere bloedlijn te bewijzen. Deze mensen konden indien wenselijk een herclassificatie aanvragen waardoor hun status kon veranderen naar Mischling (eerste of tweede graad) of zelfs naar Bloed Duitser. Wanneer iemand werd goedgekeurd voor de volle Duitse nationaliteit, kreeg hij of zij een zogenaamd Duits Bloed Certificaat. Bijzonder is wel dat enkel Adolf Hitler deze dossiers kon goedkeuren, blijkbaar was dit voor hem belangrijk genoeg om zelf duizenden dossiers te bekijken en te beoordelen. Er zijn documenten die bevestigen dat hij dit, althans voor de oorlog, ook effectief heeft gedaan. Een herclassificatie was een zogenaamde amnestieregel en een gunst verleend door de N.S.D.A.P. (nazipartij)en de Führer, het kreeg dan ook de naam “Gnadenakt” (akte van genade). Er was ook een beperkte mogelijkheid van een persoonlijke bescherming door hoge nazileiders. Zo staat het bekend dat Hitler zijn oude Joodse leraar jarenlang heeft beschermd tegen arrestatie.
Een tweede mogelijkheid was een afstand van de Joodse identiteit door een juridische procedure. Meestal werden deze ingediende door de personen zelf die bezwaar aantekenden tegen hun Joodse herkomst. Duizenden aanvragen werden ingediend, soms met succes. Deze procedures draaiden meestal uit op betwisting van het vaderschap van iemand van Joodse herkomst. Deze methode werd al gauw het onderwerp van corruptie en dus zeker niet waterdicht.
Ironisch genoeg gebruikten de nazi’s de Joodse wetgeving voor het determineren of iemand al dan niet Joods was. In de joodse wetgeving was het simpel iedereen geboren uit een Joodse moeder was Joods, iedereen verwekt door een Joodse vader ook. Uiteraard vergemakkelijkte dit de zaken voor de nazi’s.
Statistisch
Volgens de officiële statistieken van 1939 waren er 72.000 geregistreerde Mischlinge in Duitsland van de eerste graad en 39.000 van de tweede graad. Verdere Joodse verwantschap werd niet geregistreerd.
Volgens onderzoeken gevoerd door het Amerikaanse Ministerie van Defensie na de oorlog. Waren 160.000 Duitse soldaten die hebben gevochten aan de zijde met de nazi’s half, kwart of zelfs volledig Joods.
Verschillende admiralen, generaals en één veldmaarschalk waren van Joodse afkomst. De nazi van het eerste uur: Emil Maurice die samen in de begindagen van de nazipartij samen met Hitler de S.S. heeft gevormd, was een volbloed Jood en diens persoonlijke vriend.
Vele Mischlinge waren lid van de niet Arische vereniging van Duitsers, deze telde op een bepaald moment 80.000 leden.
Prominente Mischlinge:
Erhard Milch, veldmaarschalk van de Luftwaffe (Mischling eerste graad).
Helmut Wilberg, Luftwaffe generaal (Mischling eerste graad).
Emile Maurice, voornaam lid van N.S.D.A.P. (Jood).
Ralph Giordano, bekende Duitse schrijver (Mischling eerste graad).
Dr. Hans Eppinger (Mischling eerste graad)(kampdokter in Dachau).
Bedenking
Het is belangrijk dat de geschiedenis ook weergeeft dat er ook een grijze zone was in nazi Duitsland. Niet alle Joden stierven in de concentratiekampen, erger nog sommigen collaboreerden en waren mede verantwoordelijk voor de Holocaust.
Het derde ras van Duitsland is een feit met duizenden verhalen, over mensen, situaties en hun reacties erop. Wat vooral belangrijk is, blijkt het overlevingsinstinct van de mens. Het lijkt ondenkbaar dat Joden hun eigen ras hebben gedood en gefolterd, maar de bewijzen zijn er.
Het is ondenkbaar dat Hitler Joden in zijn entourage zou hebben getolereerd, de feiten spreken anders. Men kan zich de vraag stellen of deze ideologie dan verder ging dan racisme?
De Mischlinge zijn het bewijs dat mensen onvoorspelbaar zijn. De weliswaar gedwongen assimilatie van Joden in het Duitse Rijk is verbazend, men had er blijkbaar heel veel voor over om zijn eigen identiteit te verloochenen. Sterker nog sommige Joden geloofden in Hitler en werkten mee aan een donkere bladzijde in de geschiedenis.
Doet me afvragen of nobele idealen als vaderlandsliefde, religie, afstamming, familie, vriendschap niet allemaal onderworpen worden aan de drang tot overleving? Er zijn verassingen in het leven, maar uit dergelijke verhalen blijkt dat zelfs het meest onverwachte mogelijk is.
© Thalmaray
