Lemuria of Atlantis: het geheim op de zandbank van de tijd
Lemuria of Atlantis – Terwijl men rustig een bibliotheek kan vullen met geschriften over de legendarische stad Atlantis hangt de mist van de onwetendheid nog stevig over het onderwerp. Heel veel energie en tijd werden besteed aan de locatie van het mythische oord, nochtans is deze vraag irrelevant ten opzichte van meer determinerende vraagstukken.
Cultureel gezien hebben volkeren op alle continenten een bepaald geloof gehecht aan een “Paradijselijk oord” die de baarmoeder was van de menselijke beschaving. Deze verhalen zijn terug te vinden in geschriften zoals de Bijbel, de Hindoe heilige boeken en vele andere religieuze documenten. In vele historische stukken zijn er duidelijke verwijzingen dat deze plaats gelegen was in het Oosten. De claim op het Aards Paradijs is religieus controversieel, wat niet te verwonderen is, in een gedachten gang die verstikt wordt in dogma’s en spirituele wetten die de resultante zijn van menselijk fabricaat.
Na de clash tussen de religies en het Darwinisme, zijn er nog steeds strekkingen van pseudo-wetenschappers die beweren dat de wereldse beschavingen los van elkaar en onafhankelijk zijn tot stand gekomen. De claims op de Tuin van Eden zijn dan ook meestal gelokaliseerd in het Midden-Oosten, Europa, de Atlantische Oceaan of het Amerikaanse Continent. Antropologische bewijzen beweren het tegendeel. Deze bevindingen spreken in het voordeel van een maagdelijke bron van beschaving zoals de literair beschreven Tuin van Eden of Atlantis.
Misvattingen
Over Lemuria of Atlantis is zoveel onzin geschreven dat het onderwerp nu op één rij staat met volkslegendes zoals vliegende schotels of het Monster van Loch Ness. De theorie van Lemuria of Atlantis verdient echter wel beter. Dat uit religieuze hoek nonsens wordt verkondigd zal geen enkele wetenschappelijke geest nog verbazen doch in het collectief denken worden steeds onlogische en onwetenschappelijke stellingen naar voor geschoven die nogal verbazend zijn.
Bijzonder grappig is de stelling dat de “stad” Atlantis gezonken is. Niet de “stad” of het “continent” Atlantis is gezonken, maar wel is de zeespiegel gestegen.
De naam Lemuria is eveneens het onderwerp van incorrecte zogenaamde lokalisaties.
In de teksten van de vroege beschavingen is er al sprake van katalytische gebeurtenissen uiteraard verweven met godsdienstige theorieën. Deze gebeurtenissen zijn niet fictief en worden door de moderne geologie grotendeels bevestigd. Zo is aan het eind van het Pleistoceen Tijdperk een belangrijke vaststelling dat 70% van de grote zoogdieren verdwenen en waarschijnlijk twee rassen van humanoïden uitstierven: de Neanderthalers en de Cro-Magnon. Het is aanneembaar dat deze gebeurtenis te wijten was aan een geologisch fenomeen.
Het is dus volkomen mogelijk dat in latere tijden een ramp met dezelfde magnitude ervoor heeft gezorgd dat de zeespiegel dramatisch is toegenomen en aldus volledige gebieden blank kwamen te staan.
Geologie
Tijdens intensieve geologische studies onder meer met hoog geavanceerde satellieten werden de contouren van de aarde in de IJstijd in kaart gebracht. Dit gebeurde onder andere met lasertechnologie en intensieve bestudering van de oceaanbodem. Men kan duidelijk vaststellen dat in het Oosten een groot deel van een bestaand continent is verdwenen. Deze vaststelling geeft voedingsbodem voor de theorie dat Atlantis of de correcte benaming “Lemuria” lag in wat wij nu Azië noemen en zich uitstrekte van het Chinese vasteland tot India en de Filipijnen. Deze stelling is niet enkel gebaseerd op de geologie maar ook op de oude geschriften zoals deze van Plato. Er wordt algemeen aangenomen dat de berg Krakatoa al een eerste maal explodeerde en verantwoordelijk was voor de gigantische tsunami’s en grondverzakkingen die enorme riffen sloeg in het continent die resulteerden in de Indonesische eilanden en de Filipijnse Zee. Dezelfde vulkaan Krakatoa explodeerde (terug) in 1883 en veroorzaakte ook dan een ramp die voelbaar en waarneembaar was tot in Londen. Sindsdien is er een rest vulkaan naar de oppervlakte geworden die elk jaar 13 cm in hoogte toeneemt, de thans genaamde Anak Krakatoa (kind van Krakatoa) zien we hier een herhaling van de geschiedenis?
Stelling
Hoewel de locatie van het Oosten de meest wetenschappelijke en geologische onderbouwde piste is blijft de culturele frequentie van “Atlantis” ook mij fascineren.
In vele gevallen wordt de stad of het continent omschreven als een plaats van wonderen. De technische en medische mogelijkheden zouden minstens eeuwen voor hun tijd zijn geweest en geven dan ook een niet-humanoïde indruk. Theorie die gretig door sciencefiction fanaten werd geadopteerd. In een open geest is de probabilistische mogelijkheid dat een buitenaardse beschaving hier een hand in had inderdaad mogelijk. Hoewel indien de Atlantis-bewoners van over de sterren kwamen, waren ze zeker humanoïde, met andere woorden hadden ze een gelijkaardige verschijning als de mensen.
Er is een kans dat het “menselijk godensyndroom” daar is ontstaan in het ontzag en verwondering voor de bijzondere technieken en kunsten die de bewoners deelden met de mensen. Rekening houdend met het beperkt wetenschappelijk intellect van de bewoners toen is het zelfs goed mogelijk dat ze de “godenstatus” cultiveerden en bevorderden, dit uit gemakkelijkheid standpunt.
Tweede Stelling
Indien we aannemen dat Atlantis een buitenaardse kolonie was, lijkt het mij quasi uitgesloten dat ze zich lieten verassen door een geologische voorspelbare gebeurtenis. Volgens mij bestaat de mogelijkheid dat ze deze ramp eventueel ongewild zelf hebben veroorzaakt, bijvoorbeeld door een technisch falen van aangedreven kernenergie of een andere vorm va kernfusie. Hoe dan ook is het aanneembaar dat het probleem werd geanticipeerd en dat het voornaamste kosmische instinct deze van de overleving bovenhand heeft genomen. Indien de “stad” een autonoom voertuig was van gigantische afmetingen zou het ook kunnen dat ze letterlijk de plaats hebben verlaten. Het probleem is dat wij nu nog altijd in drie dimensies denken, maar als deze bewoners zowel tijd als ruimte kon controleren is dit niet ondenkbaar. Analoog zou men kunnen denken dat er meer dan één stad (ruimteschip) was, wat zou kunnen verklaren waarom de verhalen terug te vinden zijn in alle culturen over heel de wereld. De motivatie voor een vertrek is legio.
Hebben deze stellingen zich ontsponnen uit een fantaserende geest? Ergens wel, doch kon men zich in 1450 inbeelden dat de mens ooit een voertuig zou laten rondrijden op Mars?
Bedenking
Zoals alle prachtige mysteries is de charme van Atlantis de mogelijkheid om te verbeelden. De tijd heeft soms zijn redenen om geheimen te bewaren, misschien is onze menselijke evolutie nog niet rijp voor de waarheid.
Atlantis of Lemuria is levendig in de geest en de harten van heel wat mensen, als symbool van een betere toekomst en vooral een betere wereld.
© Thalmaray
