Ernest Hemingway, getormenteerd literair monument
Ernest Hemingway is waarschijnlijk de grootste Amerikaanse schrijver van de twintigste eeuw. Zijn klassiekers: A Farewell to Arms en The Old Man and the Sea zijn bijna verplichte leeskunst voor iedereen die het schrijven en lezen in zijn hart draagt. De Nobelprijswinnaar staat echter ook symbool voor de passie en de dramatiek in de ziel van auteurs en artistieke scheppers, een avonturier die zichzelf en de wereld kon relativeren op een fatalistisch niveau.
De Pullitzer winnaar was een man van vele disciplines en snoof het leven op zonder uitdagingen en gevaar uit de weg te gaan. Hij zou aan zijn einde komen door eigen keuze in 1961, met hem verloor de wereld één van de grootste literaire genieën.
Biografie
Ernest Miller Hemingway werd geboren op 21 juli 1899 in Cicero, Illinois, Verenigde Staten. Hij werd grotendeels in Chicago grootgebracht doch spendeerde ook heel veel van zijn jeugd in het noorden van Michigan. Eens volwassen begon hij zijn rijke carrière bij de Kansas City Star, daar zou hij de ervaring opdoen als meesterverteller.
In 1918 werd Hemingway naar Italië om te werken als een ambulancier bij het Italiaanse leger. Tijdens zijn dienst kreeg hij de Italiaanse Medaille voor moed. Hij werd echter gewond en belande in een hospitaal in Milaan. Het is in hetzelfde ziekenhuis dat hij zijn toekomstige levensgezellin Agnes von Kurowsky zou ontmoetten. Ze zou hem later verlaten voor een andere man. Dit was de eerste emotionele klap voor de schrijver. Op twintigjarige leeftijd keerde hij met een bagage vol illusies terug naar de Verenigde Staten. Enkele maanden later kon hij aan de slag bij de Toronto Star als verslaggever. In Chicago leerde hij Hadley Richardson kennen die zijn eerste vrouw zou worden. Het koppel besliste zich te vestigen in Parijs waar hij werkte als buitenlandcorrespondent.
Europese Fase
Onder de vleugels van Gertrude Stein werd hij deel van de zogenaamde “Lost Generation” groep en verzameling van geniale auteurs en artiesten waaronder: Pablo Picasso, F. Scott Fitzgerald en James Joyce. In 1923 kreeg hij een zoon: John Hadley Nicanor Hemingway. Zijn reputatie als auteur was ondertussen gevestigd en hij hield zich op in de literaire milieus. In 1925 vloeide zijn eerste echter roman “The Sun Also Rises” uit zijn pen. Dit boek wordt beschouwd als zijn beste werk. Het zou symbool worden voor de desillusie van de naoorlogse generatie. Na de publicatie van het boek besloot het echtpaar uit elkaar te gaan. Hij zou relatief vlug hertrouwen met Pauline Pfeiffer. In die periode begon hij aan een reeks kortverhalen genaamd “Men Without Women”.
De rusteloosheid
In 1928 werd uit zijn tweede huwelijk ook een zoon geboren: Patrick Hemingway. Het nieuwe gezin verhuisde naar Key West, Florida en brachten de zomers door in Wyoming. In Florida zou hij zijn nieuwe roman “A Farewell To Arms” afwerken en werd zijn faam nogmaals bevestigd als schrijver.
Wanneer hij niet aan het schrijven was, werd hij geconsumeerd door een onbeschrijfbare onrustige natuur. Ernest Hemingway bleek een destructieve drang te hebben naar nieuwe ervaringen, zo ging hij regelmatig op safari in Afrika, of ging hij naar de stierengevechten in Spanje, in Florida ging hij ook regelmatig diepzeeduiken.
Hij was een felle tegenstander van het opkomende fascisme in Europa en tijdens een opdracht over de Spaanse burgeroorlog in 1937 leerde hij Martha Gellhorn kennen die een collega was voor een andere krant. Ze zou spoedig echtgenote nummer drie worden. Tijdens zijn verblijf in Spanje zou hij de kiem leggen voor zijn volgende roman “From Whom The Bell Tolls” dit boek zou hem de nominatie voor de Pullitzer Prijs doen krijgen. Na het einde van zijn tweede huwelijk vestigde hij zich met zijn derde vrouw in Havana, Cuba. Deze plaats werd nu zijn officiële winterresidentie.
-Toen de Verenigde Staten in 1941 in de tweede wereldoorlog stapten, diende hij als oorlogscorrespondent. Hij schuwde het gevaar niet en was zelfs aanwezig tijdens D-Day op de stranden van Normandië. Ook tijdens deze opdracht bleek hij niet ongevoelig voor vrouwelijk schoon. Hij leerde een andere collega kennen, Mary Welsh, het zou zijn vierde vrouw worden.
In 1951 schreef hij “The Old Man and the Sea” het zou zijn grootste triomf worden. Met dit boek rijfde hij ook effectief de Pullitzer prijs binnen.
De getormenteerde ziel
Ernest Hemingway leek in zijn leven een liefde-haat verhouding te hebben met het leven, hij flirtte dan ook herhaaldelijk met de dood. Ook na de tweede wereldoorlog belandt hij in de meest gevaarlijke situaties, hij werd meermaals gewond in Afrika en overleefde zelfs enkele vliegtuigcrashes.
In 1954 won hij de Nobelprijs Literatuur, maar zijn geest en lichaam begonnen hem te verraden. In Cuba recupereerde hij meestal van verwondingen, maar zijn geest begon in een neerwaartse spiraal te geraken van depressies. Hoge bloeddruk en lever cirrose, te wijten aan overmatig drankgebruik, bezorgden hem ook kopzorgen. Hij schreef nog “A Moveable Feast” een bijna nostalgisch testament over zijn tijd in Parijs en begon meer en meer afstand te nemen van zijn productiviteit. Op 2 juli 1961 pleegde hij zelfmoord in Ketchum, Idaho.
Nalatenschap
Hemingway liet een indrukwekkend oeuvre na. Vooral zijn iconische manier van schrijven heeft nu nog steeds een invloed op tal van schrijvers. Zijn karakter en vooral de destructieve kant ervan is bijna even legendarisch geworden als zijn boeken. Hemingway is het voorbeeld van een man die zijn legende ontgroeit. Het verhaal achter de man, is de mythe aan het overnemen. Hij was niet enkel auteur en avonturier, hij was vooral iemand die gepassioneerd op zoek was naar liefde en uitdagingen. De verstokte Anti-kapitalist Fidel Castro was trots als een pauw dat Ernest Hemingway Cuba uitkoos om er te verblijven, hij wordt ginds nu nog steeds gevierd als een nationale held. In Florida spreken ze met evenveel trots over hun “grote schrijver”.
Quotes van Ernest Hemingway
The best way to find out if you can trust somebody is to trust them.
The world breaks everyone, and afterward, some are strong at the broken places.
The world breaks everyone, and afterward, some are strong at the broken places.
An intelligent man is sometimes forced to be drunk to spend time with his fools.
Never think that war, no matter how necessary, nor how justified, is not a crime.
I love sleep. My life has the tendency to fall apart when I’m awake, you know?
Every man’s life ends the same way. It is only the details of how he lived and how he died that distinguishes one man from another.
There is no lonelier man in death, except the suicide, than that man who has lived many years with a good wife and then outlived her. If two people love each other there can be no happy end to it.
Happiness in intelligent people is the rarest thing I know.
There is nothing to writing. All you do is sit down at a typewriter and bleed.
Voornaamste werk
Romans
(1926) The Torrents of Spring
(1926) The Sun Also Rises
(1929) A Farewell to Arms
(1937) To Have and Have Not
(1940) For Whom the Bell Tolls
(1950) Across the River and into the Trees
(1952) The Old Man and the Sea
(1970) Islands in the Stream
(1986) The Garden of Eden
(1999) True at First Light
Non-fictie
(1932) Death in the Afternoon
(1935) Green Hills of Africa
(1962) Hemingway, The Wild Years
(1964) A Moveable Feast
(1967) By-Line: Ernest Hemingway
(1970) Ernest Hemingway: Cub Reporter
(1985) The Dangerous Summer
(1985) Dateline: Toronto
(2005) Under Kilimanjaro
Deze lijst is beperkend tot zijn meest bekende werk, enkele romans zijn nog postuum uitgegeven, ook brieven, collecties, kortverhalen horen bij zijn volledig oeuvre.
Bedenking
Hemingway lezen is vooral opgeslorpt worden in een magisch verhaal, doch het is ook de pijn voelen die zich heeft genesteld in lyrische omschrijvingen, perfecte woordkeuzes en accenten die de onvolmaaktheid en verzuchtingen van de auteur weergeven.
Ernest Hemingway was vooral een getormenteerde schrijver, een aandoening die eigen blijkt te zijn aan literaire meesters, zijn onstuitbare drang naar geborgenheid kan men terugvinden in zijn werk maar ook in zijn privé leven, de reeks mislukte huwelijken zijn daar een perfect voorbeeld van. Het flirten met de dood is in zijn werk niet uitdrukkelijk aanwezig doch als persoon was hij geïntimideerd in het leven en in zijn eigen vergankelijkheid. Het constant flirten met de dood was het beste bewijs dat hij verslaafd was aan adrenaline naast zijn dagelijkse porties whisky.
Na het lezen van zijn werk en zijn minder bekende werken, lees ik vooral een schreeuw om hulp, de frustratie van een man die niet kan benoemen wat hij zoekt, maar die ook weet dat hij het nimmer zal vinden. Ernest Hemingway heeft ondanks zijn fabelachtig leven niet kunnen genieten van wat men “geluk” noemt, gewoonweg omdat hij in constante angst was om ervaringen te missen, hij de drang had om nieuwe personen toe te voegen in zijn leven, die allen uiteindelijk zijn verwachtingen nooit zouden inlossen. De personages in zijn boek waren veel gelukkiger dan de man die het allemaal los liet in de literaire wereld. Zijn zelfmoord is dan ook de bevestiging geweest van zijn falen, althans dat was zijn perceptie. Ben ervan overtuigd dat hij voor zichzelf een magisch verhaal voor ogen had, dit verhaal is er niet gekomen in tegenstelling tot zijn personages die ergens hun verzuchtingen hadden beleefd en er vrede mee namen. Hij nam geen vrede met een eindeloze en onbevredigende zoektocht. De dood leek dan ook, voor hem een passende finale…
© Thalmaray
