Tekhnika Molodezhi – De Retro kijk van de USSR naar de toekomst
Tekhnika Molodezhi is vrij vertaald “De Techniek van de Jeugd” een magazine dat werd uitgegeven in de gloriedagen van de Sovjet dictatuur. Het populaire magazine probeerde visionaire beelden te geven over het ‘meesterschap’ van de Sovjet technici en hoe zij de wereld zouden veranderen onder de vandel van de hammer en de sikkel.
Uiteraard was het magazine volledig in het kader passend van de communistische dictatuur samen met een soort van megalomanie dat typerend was voor de grote Russische illusie. Alle nieuwe technologische trends werden erin besproken en men liet doorschemeren dat deze wonderbare technieken in de nabije of verre toekomst onder het Sovjet regime er zeker zouden komen. Hier en daar kon men inderdaad bepaalde applicaties en technieken correct voorspellen, maar het merendeel waren totaal verkeerde voorspellingen.
Uiteraard heeft niemand de toekomst in pacht, slechts enkele grote visionairs waren in staat om verbluffende toekomstvoorspellingen te doen zoals Nostradamus, Leonardo Da Vinci of Jules Verne. Het vele giswerk was dan op zijn best een soort van wetenschappelijk gissen naar een toekomst die er mogelijks anders zou uitzien.
Tekhnika Molodezhi is nu bekeken een aardige verzameling van complete nonsens waar de gekste ideeën een plaats kregen. Uiteaard is het als tijdsdocument van deze donkere periode van Rusland interessant om te zien en lezen, ook al druipt het nationalisme er uit en is het typerend voor alle bestaande en vroegere dictaturen,veel grootspraak gefundeerd op weinig wetenschappelijk onderzoek.
Voorspellingen zijn natuurlijk wat ze zijn en de vraag is hoe deze een invloed hebben kunnen uitoefenen op de progressie van de techniek en de denkwijze van onze wetenschappers.
Zo bedacht men onder andere ondergrondse steden, een denkpiste die door vele zogenaamde futurologen en auteurs werd naar voorgeschoven. Ook marinebasissen met een lift naar de zeebodem zag men blijkbaar zitten.
Een antwoordapparaat voor de telefoon was dan wel een correcte gok. Het lijkt er ook op dat hun raketvormige vliegtuigen binnenkort ook geen sciencefiction meer zullen zijn. Met een vliegtuig dat met mini-bommen de vaste akkers van de Sovjet-Unie automatisch zouden omploegen snijden we dan weer de hilarische en ludieke kant aan.
Onze kameraden gingen ook bij Hollywood ideeën lenen zoals krachtvelden die tanks zouden tegenhouden en ultra-sone golven die vliegtuigen zouden doen neerstorten. Uiteraard werd steeds erg benadrukt dat alleen de USSR dergelijke wapens konden ontwikkelen.
Een bolvormige basis op Antartica lijkt dan weer op het eerste zicht een interessant gegeven,net zoals een sledeachtige voertuig dat zich zou verplaatsen op de golven van de oceanen.
Men dacht toen al elektrisch blijkbaar, want men bedacht elecytromagnestische stations die elektrische vliegtuigen zouden bevoorraden van energie in de lucht. Ook luchtballonen die elektriciteit konden opwekken was een herhaalde denkpiste. Hun luchtmacht zou verder bestaan uit supersonische jets met nucleaire brandstof die maanden aan een stuk zouden doorvliegen.
De satteliet rond de aarde was inderdaad een zeer goede gok en zou later een van de weinige successen zijn van de Russische ruimtevaart. Ook het orbitair ruimtestation was correct. Van een basis op de maan droomde men toen ook al blijkbaar.
Een van de meest verbazende artikels was over een stad in een berg die een thuis zou zijn voor 55 miljoen mensen! De evolutie van robots, sport en transportmiddelen waren dan wel weer realistisch en wetenschappelijke mogelijke scenario’s.
Toekomstvoorspellingen zijn door de eeuwen heen altijd dankbare stof geweest voor een soort van amusement. Het is soms door de kinderlijke naiviteit dat men de complexiteit van de toekomst beter kan begrijpen, de verrassingen van juiste predicties zijn soms irrationeel maar wel merkwaardig. Wat blijft opvallen is dat de mens naar de toekomst kijkt met een enthousiasme en een hoge graad van verwondering en expectatie. Het omarmen van sociologische en technische evolutie is in bepaalde culturen niet evident en soms gaan die gepaard met het angst voor het onbekende en illusies die geen enkele wetenschappelijke basis hebben en soms compleet onlogisch zijn.
Mensen als Da Vinci, Nostradamus en zelfs Jules Verne hadden visies die eeuwen ver voor hun tijd waren. Dit is het bewijs dat het menselijk ras altijd zal proberen zijn grenzen te verleggen, de uitdagingen van een mensenleven beperkt zich niet tot een fysische organische functie maar tot een hoger doel.
Bij het zien van deze voorspellingen wordt men nogmaals geconfronteerd als mens met de nietigheid van ons intellect en moeten we buigen tegenover de alomheersende macht van de tijd, want in die tijd liggen de antwoorden van het universum. De mens is nog niet in staat om de complexiteit en het mechanisme van tijd te ontrafelen. Daarom zijn voorspellingen slechts voorbodes van de echte missies van de mens om zichzelf te verheffen tot een rationeel denkend wezen die zijn plaats kent in de kosmos. Documenten zoals Tekhnika Molodezhi herinneren ons aan de emotionele benadering dat we hebben tot onze toekomst terwijl de toekomst zelf ontstopbaar is.
© Thalmaray
