De zeven wereldwonderen alsof ze vandaag nog bestaan
De zeven wereldwonderen – Doorheen de geschiedenisboeken staan er fabelachtige verhalen over de zeven wereldwonderen der oudheid, zelfs nu nog lijken deze overleveringen een onuitputbare bron voor fantasie en speculatie. Er bestaan slechts vage beschrijvingen, maar uiteraard geen afbeeldingen. Dit inspireerde de digitale artiest Evgeny Kazantsev om met de hulp van de moderne technologie, verder te dromen, en een zogenaamde parallelle denklijn te ontwerpen, net alsof de wonderen nooit zijn verdwenen. Zijn grafische voorstellingen zijn dan ook fenomenaal.
Eigenlijk is de kunstenaar meer een grafisch ontwerper, werkt veel met publiciteit en illustratie. Zijn nieuwe uitlaatklep is dan ook ietwat een aangename verrassing. Zijn representaties zijn niet altijd de officiële zeven wereldwonderen, maar ze passen allen in zijn suggestieve wereld. De 7 volgende afbeeldingen zijn dus zijn moderne ideologische interpretatie, een soort van utopische ‘Wat als?’.
Het beeld van Zeus in Olympia
Het betrof hier een gigantisch beeld van 12,6 meter hoogte en vervaardigd uit goud, edelstenen en ebbenhout. De Romeinse generaal Aemilius Paulus beschreef het als iets wat zijn ziel had geraakt, een ontmoeting met een echte godheid.
Het beeld werd gemaakt door de kunstenaar Phidias rond 435 v.C. en stond in de tempel van Zeus in Olympia. De vermoedelijke vernietiging gebeurde in 425-475 n.C. toen het complex afbrandde.
De Hangende tuinen van Babylon
Het bestaan ervan is onzeker. Indien ze effectief bestonden zouden ze nu gelegen zijn in het gebied welke wij Irak noemen.
Volgens de legende werden ze gebouwd door de vorst Nebuchadnezzar II als cadeau voor zijn vrouw, koningin Amytis, omdat ze het groene landschap van haar geboortestreek mistte. Hoewel er geen archeologische bewijzen werden gevonden, zijn er wel heel veel referenties in Griekse en Romeinse geschriften.
De Kolossus van Rhodos
Het beeld stelde de Griekse god van de zon: Helios voor en was gebouw ter nagedachtenis van de overwinning van Rhodos op het eiland Cyprus. Het beeld was 34 meter hoog, en was één van de grootste gekende beelden in de Oudheid. Het was het ultieme symbool van vrijheid.
Het zou na 50 jaar zijn vernietigd door een aardbeving, de ruïne zou nog verschillende jaren een attractie vormen totdat men op het einde de stenen en het verwerkt ijzer hergebruikte.
De Sphinx
Dit overbekende beeld is de grootste monolithische structuur in de wereld, het was 20,1 m hoog en 73,5 meter lang. Zoals geweten werd het beeld doorheen de tijd ernstig beschadigd. De nieuwe kunstafbeelding geeft een goed idee hoe prachtig het beeld oorspronkelijk was.
Taqi-ad-Din Observatorium
Dit gebouw was het grootst gebouwd observatorium in de islamitische wereld. Het ontstond in 1577 in Istanbul, Turkije. Het overleefde drie jaar vooraleer het vernietigd werd door opposanten en religieuze fanatici.
De Toren van Babel
In het boek Genesis van de Bijbel wordt dit bouwwerk veelvuldig besproken, het zou de trap naar de hemelen zijn geweest. Ook hier is er geen enkele archeologische vondst geweest, en geen andere vermelding dan deze uit de Bijbel.
De bergstad Petra
Deze stad werd gehouwen in de bergen van het zuiden van Jordanië. Het bestaat nog steeds en is dan ook een voorname toeristische attractie. Jammerlijk werd het gebied verkracht door een autosnelweg aan de rand ervan. Het staat op de lijst van UNESCO als beschermde site en één van de voornaamste culturele erfenissen van de mensheid.
De tempel van Artemis
Deze tempel werd gebouwd voor de verering van de Griekse goden Artemis en staat nu in het hedendaagse Turkije. De finale versie bestond uit 127 zuilen van 137 meter lang, 68,5 m wijd en 18,2 meter hoog; De ruïnes zijn vandaag nog zichtbaar.
Het Parthenon
Staat in de Acropolis in Athene, hoewel de ruïnes nog deels zichtbaar zijn is het slechts een schimp van wat het eens was. De ruïnes zijn niet representatief voor de pracht en praal die het gebouw ooit uitstraalde.
Het Mausoleum van Halicarnassus
Deze gigantische tombe werd gebouwd tussen 353 en 350 v.cr in het hedendaagse Turkije. Het is vandaag een ruïne, maar was ongeveer 45,7 meter hoog.
Bedenking
De reflex die de digitale kunstenaar maakt naar de Oudheid mist zijn doel niet. Het is een zeer paradoxaal werk, enerzijds is het een ode aan het vakmanschap en de kennis van de oude beschavingen, en anderzijds is het een strenge aanklacht hoed e mens omspringt met zijn eigen geschiedenis, cultuur en vooral architecturaal erfgoed.
De vraag die de kunstenaar stelt is indringend, stel u voor dat we nu nog zouden kunnen wandelen tussen en in deze gebouwen? Uiteraard met de veronderstelling dat ze niet behoren tot het rijk der fabels.
Uiteraard weegt de tand des tijd heel erg zwaar, ongelukken gebeuren, natuurgeweld vernietigt. Maar men kan de vraag stellen, en deze kunstenaar doet dit ook op zijn eigen manier, waarom beperkt de mensheid de schade niet, of restaureert men niet?
Het is utopische te denken dat deze vernietigingen van het eigen patrimonium enkel en alleen te wijten zijn aan het feit dat het hier over eeuwenoude geschiedenis gaat.
In zijn onmetelijke dommigheid slaagt de mens erin om zijn eigen voetsporen uit te wissen op deze planeet. Niet alleen oude volkeren sprongen kwistig om met artistieke en culturele schatten. Doorheen de geschiedenis heeft men, als een soort van vloek, er veel moeite voor gedaan om sporen van de eerste civilisaties te vernietigen. De voorbeelden zijn aanwezig op alle continenten, in alle talen, bij alle culturen.
De fout leggen bij de oude zeden en gewoontes is ook irrelevant, ook in onze zeer dichte geschiedenis, hebben we ons te goedgedaan aan doelbewuste vernietiging van onvervangbare voorwerpen en gebouwen. Voorbeelden uit de tweede wereldoorlog zijn bijvoorbeeld de misdadige bombardementen op het eeuwenoude klooster in Monte Cassino in Italië door de geallieerden, en bijvoorbeeld de oorlogsmisdaad van het bombardement op het weerloze Dresden op het einde van het Derde Rijk, bevolen door Churchill.
De islamitische horden van IS zijn nu bezig om een groot deel van hun eigen geschiedenis uit te wissen voor de toekomst. De wereld kijkt ernaar en doet niets.
Het siert de kunstenaar dat hij de link durft te leggen met de geschiedenis, niet enkel uit nostalgie, maar als een bewustmaking dat iedere vernietiging van een levend wezen of een cultureel werk onomkeerbaar is, hopeloos verloren voor de eeuwigheid. Men zou het kunnen vergelijken met hersenen van de collectieve mensheid, die één na één cellen bewust laat kapotgaan…
© Thalmaray
