Busby Berkeley de muzikale caleidoscoop koning
Busby Berkeley is een van de figuren die me een sterke indruk geeft dat ik te laat ben geboren, hoewel deze tijd nu extreem vintage aandoet is er een zekere charme rond de periode 1930-1941 die een hypnotische fascinatie uitstraalt op me. Het was een tijd van onbezonnenheid, maar vooral een periode waarin alles mogelijk bleek, een vooravond op de rand van een nieuw avontuur voor de mensheid, wetenschap en techniek bloeiden zoals wilde bloemen: onstopbaar, en fascinerend nieuw.
Vooral in de Verenigde Staten was het een gouden tijdperk, wat zich sterk ventileerde in nieuwe prachtige muziek zoals jazz, blues en de ontelbare filmproducties die ook hun weg vonden naar het Europese continent. Een nu uitgestorven cinematografische categorie maar vroeger het topje van de zalm van een maatschappij die ondanks problemen, de toekomst met hoop en een lach in het gezicht keek, de Amerikaanse droom op zijn sterkst. De musical was garant voor ontspanning, plezier, humor en de galante acteurs waren de moderne ridders, de frêle actrices de jonkvrouwen van de nieuwe tijden.
Men kon wegdromen op de muziek van George Gershwin en helemaal in trance geraken door de danspassen van Fred Astaire en Ginger Rodgers. Nostalgie troef. Voor de nieuwe generaties zijn deze mensen natuurlijk dinosauriërs, maar juist in deze oude filmtechnieken ligt de basis van onze huidige entertainment industrie. Zonder deze oude knarren, zou er vandaag geen ontspanningsmogelijkheden zijn zoals we die nu onbeperkt kennen.
Busby Berkeley was een zeer bijzondere man die wellicht de meest getalenteerde choreograaf ooit was. Zijn specialiteit was het filmen van massa scènes, waar soms honderden mensen tegelijk danspasjes uitvoerden op een perfect gesynchroniseerd ritme. Als een generaal kon hij een leger van dansers aanwenden om de meest prachtige beelden te toveren op het scherm.
Busby Berkeley werd in het beroep gegooid en trad al op, op 5 jarige leeftijd. Hij zou uitgroeien tot de belangrijkste dance director van zijn tijd en was de grote baas bij honderden Broadway en Hollywood producties.
Eigenlijk was Busby Berkeley een miskende schilder die fantastische beelden liet maken op het witte doek. Zijn camerawerk was zo revolutionair dat eigenlijk niemand wist waar hij juist mee bezig was. De caleidoscoop effecten waren totaal overweldigend en revolutionair in die tijd.
Hoe succesvol Busby Berkeley professioneel ook was, hij was een workaholic nog voordat het woord werd uitgevonden, zes huwelijken waren belastend bewijs dat zijn privéleven serieus overhoop lag. Ook het feit dat hij werd beschuldigd voor moord in de tweede graad in verband met een dodelijk auto ongeluk deed hem weinig goed.
In 1962 verliet Busby Berkeley de showbusiness, hij liet een erfenis na aan kennis, films en prachtige fotografische composities.
Misschien inderdaad passend in een museum, maar daar geef ik geen moer om, de man had een onbeschrijflijk talent, ondanks zijn persoonlijke tekortkomingen. Vreemd dat pioniers door de volgende generaties altijd worden afgeschreven, als oud nieuws, in een oude krant kan men soms heel interessante dingen lezen… Ik roep op de getuigenbank… de foto’s in bijlage.
© Thalmaray
