Otto Rahn en de Heilige Graal – de nazi Indiana Jones
Otto Rahn is iemand die in de voegen van de geschiedenis is gevallen, de naam roep niet onmiddellijk associaties op, noch is het een vetgedrukt item in geschiedenisboeken nochtans is er een duister interessant verhaal aan verbonden.
Otto Rahn werd geboren in Michelstadt, Duitsland in 1904 en was een openlijke gay geschiedkundige die een bizarre obsessie had voor de ‘Heilige Graal’ de mythische beker van Jezus waaromtrent de gekste mythes en verhalen de ronden deden en nog steeds doen. De man zou een miniscuul obscuur leven hebben gehad ware het niet dat hij opgermerkt werd door de ‘zwarte prins’ van het Derde Rijk: SS Reichsführer Heinrich Himmler.
Na zijn studies in philologie in 1924 bezocht Rahn obsessief de grotten en prachtige kastelen van Frankrijk op zoek naar de overblijfselen van de Katharen, een afgescheurde christelijke sekte die eigenlijk een protestbeweging was tegen de corruptie van de tradionele katholieke kerk. De Katharen waren eens een machtige organisatgie die zich voornamelijk bleek bezig te houden met het aanklagen van de mistoestanden en de wijdverspreide corruptie van de adepten van Rome en de Paus. Hun aantallen bleef maar groeien en ze kodnen rekenen op een sympathie van een groot deel van de Franse bevolking, tot de inquisitie en de Paus hun lieten uitroeien en een kerkban uitspraken over de organisatie en al de leden. De inquisitie ging zo drastisch tewerk dat bijna alle historische elementen letterlijk verpulverd werden, het was niets anderes dan een georganiseerde massamoord in naam van religie. Iets wat we jammer genoeg vandaag nog kennen in een andere religie.
In de 13e eeuw was het gedaan met de macht van de Katharen alleen de geruchten bleven. Otto Rahn bleef erbij dat de Katharen de laatste mensen waren die de ‘Heilige Graal’ in hun bezit hadden.
Otto Rahn baseerde een groot deel van zijn fanatiek geloof in het epische ‘Parcifal’ een gedicht uit dezelfde tijd van de Katharen, hij was ervan overtuigd dat het gedicht eigenlijk een code was met aanwijzingen naar de vindplaats van de Heilige Graal. Alle aanwijzingen wezen naar Montsegur Castle in Languedoc, een oud hoofdkwartier van de Katharen en waarschijnlijk de laatste verblijfplaats van de heilige graal. Otto Rahn kon de graal niet vinden maar zijn zoektocht in de grotten van Languedoc inspireerde hem tot het schrijven van zijn eerste boek: ‘Kruistocht tegen de Graal’. Het zou net dit boek zijn die zijn leven voorgoed zou veranderen en zijn naam beitelen in de geschiedenis, weliswaar als een voetnoot, maar waarschijnlijk omdat historici tot op heden geen aandacht hebben gegeven aan de figuur Otto Rahn.
Het boek kreeg een superfan met naam: Heinrich Himmler, hoofd van de SS, vertrouweling van Adolf Hitler en de tweede machtigste man in het Derde Rijk. Himmler bood Rahn aan in dienst te treden van de SS en beloofde hem volledige financiële en logistieke ondersteuning van de volledige SS macht in ruil voor zijn trouw aan de organisatie en het verderzoeken naar de Heilige Graal.
Dit op zich was op zijn minst merkwaardig te noemen, Rahn was niet het ideaalbeeld van de SS die dweepte met historische heldenbeelden, parapsychologie en het occultisme. Rahn was niet alleen openlijk homoseksueel, hij was een liberaal-denkend persoon en zeker niet anti-Joods. Het aanbod van Himmler leek echter te mooi om af te slaan en hij werd lid van de partij in 1930.
In dienst van de nazi’s kon Rahn nog steeds niet de Graal vinden maar hij documenteerde zijn werk in zijn tweede publicatie: ‘Het hof van Lucifer: de zoektocht van een ongelove naar de lichtbrengers’. Himmler was eens te meer een grote fan van het boek en bestelde duizende exemplaren om te verspreiden doorheen het Derde Rijk.
Ondanks de waardering en de fascinatie, werd Himmler wel ontgoocheld dat de Heilige Graal niet werd gevonden. Zijn mislukking en de homogerelateerde escapades van Rahn zorgden voor een enorme wrevel in SS rangen.
In 1937 kreeg Rahn het bevel om als bewaker te werken in het concentratiekamp Dachau. Hij was geschokt door wat hij daar zag en nam ontslag uit de SS in 1939, wat nooit in goede aarde viel bij de hoogste regionen van de organisatie. Otto Rahn werd doodgevroren teruggevonden in Tirolische Alpen de dertiende maart van hetzelfde jaar; Zijn dood werd toegewezen als zelfmoord.
Velen die het verhaal kennen zien bijzondere gelijkenissen met het personage van Indiana Jones in de gelijknamige cult filmserie. Het typische voorbeeld van geleerden die collaboreerden met de verkeerde politieke organisaties uit blindheid voor hun obsessie om historische ontdekkeningen te doen.
Wat er ook van is Otto Rahn is een gemiste kans voor vele historici, het zou interassant zijn om een inzicht te hebben in zijn persoonlijkheid en in zijn beweegredenen om in zee te gaan met een van de brutaalste organisaties ooit. Ook rond zijn persoon, net zoals bij Heilige Graal, is er nu een mist van geruchten. Sommigen suggereren dat hij misschien effectief de ‘Heilige Graal’ had gevonden en daarom het zwijgen werd opgelegt. Deze geruchten en bedenkingen zijn het wat de geschiedenis net zo boeiend maken, er is niets zo mysterieus als de geschiedenis.
https://www.youtube.com/watch?v=I4u9PgorEMk&list=PL0CC2B26D0542E9E3