De Bijbel is fictie – een historisch kritische analyse
De Bijbel – het best verkochte boek ooit – Wanneer men kijkt naar de gebeurtenissen in de wereld anno 2019 wijst alles er op dat de mensheid een zeer moeilijke tijd doormaakt. In getormenteerde tijden zien we meestal een voedingsbodem voor allerlei dubieuze religieuze bewegingen die profileren op de angst van de bevolking. Het is nu niet minder. Historisch hebben religies een troost geboden aan bepaalde lagen van de bevolking. Dit feit moet men zien in een bijna archeologische waarde. Verontrustend is dat mensen met donkere bedoelingen of misleide mensen antieke boeken gebruiken als rechtvaardiging voor totale waanzin, oorlog, moord, verminking of een levenslang psychologische marteling.
Atheïsten, ascensionisten en vrijmetselaars worden dikwijls met ongeloof onthaald door gelovigen. Waarschijnlijk ook omdat men de logica van het gebrek aan geloof niet argumenteert. Vele niet-gelovigen vinden dergelijke argumentatie louter tijdsverlies, temeer omdat de gesprekspartners dikwijls fanatieke volgelingen zijn van één of andere cultus of religie. Dit gebrek aan argumentatie is eigenlijk een hiaat in communicatie en is een zware fout. Vrijzinnigen kunnen maar respect krijgen van hun gelovige medemens als ze hun stelling onderbouwen met wetenschap of met vragen die ook bij gelovigen vragen oproept. Dit artikel is een bescheiden poging om een discussie op gang te brengen. Het is helemaal niet een provocatie noch aan frontale aanval. Het ridiculiseren van het geloof op zich is contraproductief en geen goede basis voor een gezonde dialoog.
De Bijbel
Als voorbeeld neem ik de Bijbel omdat dit het bekendste religieus boek is in onze gewesten, de conclusies zijn echter evenzeer geldig voor andere boeken waarop religies zich baseren.
De overeenkomsten tussen de verhalen en de hoofdrolspelers in de Bijbel en deze van vorige mythologieën zijn goed gedocumenteerd en onweerlegbaar. Dankzij een ingenieuze censuur uitgevoerd door de kerken wereldwijd krijgen de mensen geen kennis van deze informatie.
Gezien de Bijbel een nogal omvangrijk boek is zal ik mij voorlopig beperken tot hoek boek Genesis en de figuur Jezus Christus.
Genesis
Het boek Genesis en vooral de passage van de zondvloed is een bijna exacte kopie van het verhaal van Gilgamesh geschreven honderden jaren voordien.
Volgende elementen zijn te vinden in beide werken:
God besloot een zondvloed te laten gebeuren. Dit zou resulteren in het verdrinken van vrouwen, kinderen, mannen en alle fauna.
God kende één waardige man, Ut-Napishtim (Gilgamesh) of Noah (Bijbel).
God beval het bouwen van een ark, er kwam verbale tegenstand van de uitverkorene.
De ark had in beide verhalen één deur en een koppel van iedere diersoort.
De zondvloed werd voorafgegaan door hevige regen.
De ark kwam terecht op een berg in het Midden Oosten.
De eerste twee vogels kwamen terug naar de ark. De derde vogel kwam niet terug wat de conclusie gaf dat hij droog land had ontdekt.
De protagonist en zijn familie verlieten de ark en slachten ritueel een dier dat werd geofferd.
De Babylonische God had spijt over de zondvloed. De God van Noah beloofde het nooit meer te zullen doen.
Indien men als gelovige de moeite doet om het andere boek ook te lezen zal men versteld staan over de details in de overeenkomsten. Het gaat niet enkel over de vloed, dit zou kunnen toevallig zijn, maar het gaat bijvoorbeeld wel over drie vogel, het protest tegen de opdracht, en één enkele uitverkorene.
Weet dan dat het eerste verhaal (Gilgamesh) afkomstig is uit Babylon, honderden jaren vooraleer de Bijbel werd geschreven. Is het niet aannemelijk dat de auteur(s) van de Bijbel het verhaal van Gilgamesh niet kenden? Alles lijkt erop dat dit de eerste gedocumenteerde vorm was van plagiaat. Indien deze bevindingen kloppen en ze het verhaal van Gilgamesh een eigen adaptatie hebben gegeven, wat zegt dit dan over de Bijbel?
De figuur Jezus
Nog meer opvallend is het verhaal over Christus. Wanneer men de nodige opzoekingen heeft gedaan en de moeite om andere geschriften te lezen is deze figuur absoluut niet origineel, wel integendeel het is een collage van andere figuren uit verhalen die afkomstig waren uit de oudheid. Hier enkele gestaafde voorbeelden:
Asklepios genas de zieken, deed doden opstaan en was bekend als redder en verlosser.
Hercules werd geboren als de resultante van een goddelijke vader en een aardse moeder en werd bekend als de redder van de wereld. Profeten voorspelden zijn geboorte, waarop een leider de opdracht gaf hem te doden. Hij wandelde op het water. Toen hij stierf zei hij tegen zijn moeder “ween niet over mij, ik ga naar de hemel”.
Dionysus was letterlijk “zoon van god” en werd geboren uit een maagdelijke moeder en werd duizendmaal afgebeeld als reizend op een ezel. Het genas de zieken en kon water in wijn veranderen. Hij werd gedood, maar verrees en werd onsterfelijk. Zijn grootste verdienste was zijn eigen dood waardoor hij de mensheid schiep.
Osiris deed dezelfde dingen. Zijn moeder was een maagd en hij werd aanzien als de eerste echte koning onder de mensen. Toen hij stierf verrees hij om naar de hemel te gaan.
De zoon van Osiris: Horus werd bekend als “het licht van de wereld”, “de goede herder” en het lam”. Zijn symbool was een kruis.
Mithra werd geboren op 25 december, zijn geboorte werd bijgewoond door plaatselijke herders die hem geschenken brachten. Hij had 12 volgelingen en wanneer zijn taak op aarde volbracht was, vertrok hij naar de hemel. Men geloofde dat hij terug zou komen op de dag des oordeel. De goeden zouden hem vergezellen naar de hemel, de slechten zouden eeuwig branden in een gigantisch vuur. Zijn feestdag is op een zondag (hij was de zoon van de zon). Zijn volgers noemden zichzelf broeders, de leiders gaven hunzelf de naam vader. Ze hadden een doopritueel en een symbolische maaltijd van vlees en bloed.
Krishna werd miraculeus geboren nadat geleerden instructies ontvingen nadat ze werden gegidst door een ster. Na zijn geboorte beval een leider hem te doden. Ze kregen een waarschuwing door een hemels wezen en konden ontsnappen, ze leefden ondergedoken bij herders. Het kind groeide op als moderator tussen God en de mensen.
De moeder van Boeddha kreeg een visioen van een engel die haar vertelde dat haar kind de redder van de wereld zou worden. Hij begon aan zijn religieuze carrière op dertigjarige leeftijd. Op zijn sterfbed werd hij omringd door 12 discipels. Een ervan is zijn favoriet en één ervan is een verrader. Hij noemde zichzelf “de zoon van de mensheid” en werd gerefereerd als “ de profeet”, “de meester” en “de Heer”. Hij genas de zieken, liet blinden terug zien, de doven kregen het geschenk van het gehoor en hij liep op water.
Appolonius van Tyana werd bekend om talloze mirakels te verrichten: kreupelen konden weer lopen, exorcisme en vele andere referenties. Hij werd geboren uit een maagd, voorspeld door een engel. Hij werd gekruisigd, verrees en verscheen voor zijn volgelingen als bewijs van zijn macht. Men noemde hem “Zoon van God”.
Het probleem voor de fanatieke aanhangers van de Bijbel is dat al deze verhalen al bestonden honderden jaren voor de geboorte van Jezus.
Vaststelling
Ben altijd van het principe geweest dat we geen moeilijke verklaringen moeten zoeken wanneer er gemakkelijke voorhanden zijn. Niemand kan het feit in vraag stellen dat deze verhalen ontstaan zijn voor de periode van de Joodse-christelijke Bijbel, dit feit in acht nemende zijn er slechts twee verklaringen:
De religieuze verklaring die wordt gegeven door de hedendaagse kerken is dat al die antieke verhalen vals zijn. Wanneer deze echter verschijnen in dezelfde of vergelijkbare vorm in de Bijbel zijn ze dan plotseling wel waar. De bewering dat Satan de vorige versies van deze verhalen heeft verspreid om de mens in verwarring te brengen, komt lachwekkend over. Nogal onlogisch dat Satan (geschapen door God) honderden jaren voor de Bijbel dezelfde verhalen rondstrooit?
De alternatieve verklaring is dat het gewoon een overleving is van populaire verhalen doorheen de eeuwen. Bepaalde elementen worden nu eenmaal telkens weer overgenomen in (volks)verhalen. Over een ding is iedereen het eerst de antieke verhalen waren vals. Als dit zo is dicteert de logica dat de passages van dezelfde verhalen in de Bijbel eveneens fabels zijn. De Bijbel is alleen maar een geadapteerde versie van eeuwenoude verhalen die werden verteld, opgeschreven en gedocumenteerd voor er maar sprake was van de Bijbel.
Ik laat aan verstandige mensen de vraag open welke veronderstelling de meest waarschijnlijke is.
Opmerkelijke feiten
De Bijbel is een bonte verzameling van contradicties. Beginnend bij Genesis waar we maar liefst twee versies krijgen die paradoxaal zijn op elkaar over de schepping.
Het herhalen van verhaallijnen. Deze dupliciteit is soms lachwekkend zoals de twee verschillende 10 geboden. Ieder verhaal heeft ergens verder in het boek een andere versie of interpretatie. Dit werpt veel vragen over de authenticiteit en de oorsprong van de verhalen.
De chronische overdrijvingsreflex. Er is geen enkel verhaal simpel verteld in de Bijbel. De overdrijving komt soms belachelijk over en kan niet meer toegeschreven worden aan dichterlijke vrijheid. De zondvloed bijvoorbeeld is totale nonsens, een dergelijke natuurramp zou geologische sporen hebben nagelaten.
De wereld wordt omschreven als het centrum van het universum. Men hoeft geen astronaut te zijn om ondertussen te weten dat er ontelbare zonnestelsels zijn met ontelbare planeten. Het begrip center van de aarde is de reinste onzin.
De Bijbel staat haaks met alle takken van de wetenschap. De evolutietheorie is bewezen, de creatie uit het niets van mensen en dieren is lachwekkend. De Bijbel zegt dat de aarde 1000 jaar oud is, de waarheid is dat de aarde miljarden jaar oud is en het universum zelf nog veel ouder. Er zijn nog zoveel details die noch kant of wal raken. Bijvoorbeeld het verhaal van de muur van Jericho is ouder dan de Bijbel.
Geschiedkundig neemt de Bijbel een serieus loopje met de feiten en het boek is voor 90% historisch totaal incorrect. De exodus uit Egypte bijvoorbeeld wordt door archeologen en andere wetenschappers weggelachen. In de rijke erfenis die de Egyptenaren ons hebben nagelaten is er geen enkele verwijzing. Het splitsen van de zee door Mozes bijvoorbeeld staat compleet haaks op de wetten van de natuurkunde.
De Bijbel scoort niet in historische correctheid zo wordt er meermaals gesproken over “Darius de Mede” bij de inname van Babylon, terwijl de correcte historische figuur Cyrus van Perzië was.
De Bijbel staat vol met wreedheden en zelfs pornografie. Er wordt onder andere gesproken over de executie van verkrachtingsslachtoffers en de genetische volkerenmoord op niet-Israëlieten. Het geweld puilt uit deze verhalen. De Bijbelse God overtreedt constant zijn eigen wetten. Het meest perverse is de vervloeking van de mensheid door één handeling van twee individuen (Adam en Eva).
De Bijbelse God straft constant de onschuldigen voor de fouten van de schuldigen voor hun zogenaamde zonden. Dit komt erop neer dat een volledige godsdienst gebouwd werd rond het idee dat de onschuldigen moeten (mee)gestraft worden met of in plaats van de schuldigen.
Auteursrecht
Er zijn tientallen schrijvers geweest, de namen van de schrijvers zijn mondeling overgeleverd en kunnen niet getoetst worden aan de waarheid. Wanneer men de vraag stelt aan bijvoorbeeld vijf objectieve en neutrale Bijbelexperten dan krijgt men steevast 5 à 7 verschillende opinies betreffende het auteurschap van een deel van het boek.
Magie
De Bijbel voert heftige propaganda voor zaken die compleet in tegenstelling zijn met wat we wetenschappelijk weten over het universum. Beleefd zou men kunnen stellen dat dit bovennatuurlijke krachten zijn. De fantasie in de Bijbel is eindeloos en bestaat onder meer uit:
Een sprekende slang.
Een sprekende aap.
Een slim makende boom
Stokken die transformeren in slangen.
Water die uit een rots komt.
Voedsel die uit de lucht valt.
Een onsterfelijkheidsboom.
Doden die rijzen uit de dood.
De zon die stilstaat.
Mensen die drie dagen in de maag van een walvis rondvaren.
Maagden die kinderen baren.
Engelen en duivels.
Deze rijkelijke fantasie promoot het idee dat realiteit op iedere seconde kan worden bevroren en plaats kan ruimen voor het onmogelijke.
Literaire concurrentie
De Bijbel heeft niet het monopolie in de aansprak op goddelijkheid of de verkondiging van het enige en juiste woord. Deze literair religieuze werken beweren exact hetzelfde:
De koran.
Het Egyptisch boek van de doden.
Vedas (Hindu)
The Book of Mormon (Mormonen)
Tantras (Boeddhisme)
Bhagavad Gitus (Hindoe)
Tripitake (Boeddhisme)
Tao Te Ching (Boeddhisme)
Dianetics (Scientology)
Ook hier is het aannemelijk dat een kritische historische analyse ontelbare contradicties en historische fouten aan het licht zouden brengen.
Verschillende Versies
De Bijbel zelf heeft verschillende versies waaronder de meest bekende de Joodse Bijbel. Een katholieke Bijbel is dan weer anders dan een protestantse Bijbel. Er zijn dozijnen vertalingen in het Engels alleen al. Er is zelf een Afro-Bijbel.
In de kluizen van het Vaticaans archief zijn er bij mijn kennis zeven verschillende versies dan de standaard Bijbel die daar achter slot en grendel zitten en wellicht nooit meer het daglicht zullen zien. De vraag is waarom?
Bijbelpassages zijn gevaarlijk in de handen van valse profeten en geven soms pseudo-excuses voor het plegen van erge misdrijven zoals pedofilie, het niet toedienen van medische hulp, nalatigheid om hulp te bieden aan mensen in nood, fysische mutilatie, xenofobische retoriek, systematisch onthouden van de geneugten van het leven.
Conclusie
De Bijbel heeft een verschrikkelijke rol gespeeld in onze geschiedenis en doet dit heden ten dage nog. Het staat vol wetenschappelijke en historische fouten, tegenstellingen en absurditeiten. Miljoenen mensen zijn gestorven voor en door dit boek. Deze feiten loochenen grenst aan de totale waanzin.
Het geloof an sich is niet het gevaar, indien het een troost is of een gevoel geeft van verbondenheid kan het zelfs een zeer positieve invloed hebben op de mens.
Het zoeken naar Goden en de geheimen van het universum is zo oud als de mensheid zelf. Dit artikel is geen argument of spreekbuis om aan anti-evangelisering te doen. Ascentie moet men uiteindelijk verdienen met gezond verstand. Het raakt mijn koude kleren niet of iemand wil geloven of niet.
Wat bijzonder hinderlijk is dat mensen en humane motieven een boek misbruiken, dat uiteindelijk zijn verdiensten heeft, geef toe als atheïst kan men best alle ingrediënten waarderen die nodig zijn voor een goed verhaal.
Vandaag in de eeuw van de digitale vooruitgang worden we geconfronteerd met dezelfde mensen die in naam van een geloof anderen onderdrukken, doden, misprijzen, vernederen en beschimpen, en ik heb het zeker niet alleen over de christelijke strekkingen. Religies moeten mensen in hun waardigheid laten ongeacht nationaliteit, herkomst, geaardheid, geslacht of leeftijd. Ik pleit even sterk dat de atheïsten ook de waardigheid van de gelovigen moet respecteren.
Wanneer we door verblindheid de kracht en de schat van een dialoog verliezen is dit nefast voor de volledige mensheid.
Ik merk dat naast de religieuze intolerantie ook bij de niet-gelovigen een tendens bestaat om de tegenpartij af te schilderen als onomkeerbaar. Bedoeling mag nooit zijn om te bekeren, bedoeling is om elkaar beter te begrijpen.
Dit artikel zal waarschijnlijk door gelovigen de grond worden ingeboord, voor deze mensen heb ik slechts één vraag: heeft u de andere verhalen gelezen of hebt u de aangehaalde feiten opgezocht?
De confrontatie mag nooit een doel zijn, inzicht geven aan andersdenkenden werkt niet alleen bevrijdend, het kan bijzonder leerzaam zijn.
Ironisch genoeg heb ik in de Bijbel een perfecte quote gevonden voor de religieuze fanatiekelingen, die is trouwens geldig voor alle religieuze extremisten van welke religie dan ook:
© Thalmaray
De Bijbel(s) en literatuur over de Bijbel kan je hier bestellen.
