Sir Lamorak de Gales – Ridder van de Ronde Tafel
Sir Lamorak – is een van de vele ridders van de ronde tafel die voortleven in de legendes en de prachtige Arthuriaanse verhalen. Wie kent niet de prachtige legende van Koning Arthur die regeerde vanuit het mythische Camelot en bijgestaan werd door de almachtige ziener Merlijn en de Ronde Tafelridders.
Sommige protangonisten zijn nu collectief erfgoed zoals de ridders Perceval, Lancelot en vele anderen, maar zowel in de legende als in de literatuur zijn er vermeldingen van andere dappere ridders die ten strijde trokken tegen de vijand, onrecht en zwarte magie.
De man achter de legende
Sir Lamorak was volgens de legende een geduchte vechtersbaas die uitblonk in sterkte, strategisch inzicht en het feilloos hanteren van het wapenarsenaal van die tijd; Hij was de zoon van koning Pellinore die verwikkeld was in koninklijke intriges, moord en relationele driehoeksverhoudingen.
Lamorak was niet alleen gerespecteerd hij was vooral berucht en boezemde angst in. Sinds zijn jeugd toonde hij zich een gevreesde tegenstander, zo won hij verschillende tornooien op zeer jonge leeftijd en was de kampioen der kampioenen. Hij was ook een van de weinige ridders die zwaardgevechten aankon met beide armen, zo kon hij gemakkelijk een dertigtal tegenstanders afweren en verslaan.
Toen zijn vader werd gedood door de ridders Gawain werd de furie die altijd sluimerde bij Sir Lamorak sterk aangewakkerd. Na een paar ongelukkige amoureuze escapades trad hij toe bij de broederschap van de Ridders van de Ronde Tafel van Arthur Pendragon.
Hoewel heel wat ridders uitvoerig werden bezongen in de folklore en de literatuur is er een zekere historische terughoudendheid wat betreft Sir Lamorak. Net zoals in zijn leven is zijn ‘overgeleverde’ nalatenschap gekenmerkt door een zwarte schaduwzijde.
Volgens historische bronnen zou hij zijn gedood door Sir Modred, de verrader, die rebelleerde tegen Koning Arthur en met Morgan le Fay duistere krachten aanwende om de val van Camelot te doen gebeuren. Lamorak werd vermoord door een laffe dolksteek in de rug, volgens sommige bronnen zou hij echter vermoord zijn door Gawain als wraak voor een relationele twist. De neef van Sir Lamorak, Sir Pinel le Savage vzou dan weer Gawain hebben vergiftigd als wraak.
Literaire vermeldingen
Een van de belangrijkste vermeldingen is in ‘Le Morte d’Arthur’ van Sir Thomas Malory. Zijn debut was in ‘Prose Tristan’ maar hij verscheen in talrijke andere verhalen en legendes zoals in ‘La Tavalo Ritonda’.
Historische basis
Hoewel Sir Lamorak niet de populariteit geniet als sommige andere Ridders van de Ronde Tafel, is het opmerkelijk dat hij een personage is dat literair handig is om een verhaal te voorzien van de eeuwige tegenstrijdigheid tussen goed en kwaad, antagonist en protagonist en hij hier en daar opsteekt in verhalen en legendes zij het niet deze van een pertinente hoofdrolspeler maar wel als iemand die essentieel is voor het sturen van het verhaal.
In Sir Lamorak zie ik een soort van vermenselijking van de Arthuriaanse mythe, naast het fabelachtige verhaal, de neven intriges en de zijlijnen die een eigen leven zijn gaan leiden, lijkt zijn figuur een soort van deromantisering van het ridder ideaal. De mens van vlees en bloed, maar vooral van vlees en lust en menselijke fouten.
Als men tussen de regels leest ziet men een klassieke underdog die in stilte het verhaal heeft gekneed en zonder wie het einde er anders zou uitzien. Het is een soort van ridderlijkheid die toont dat ook mythes en helden, hoe men het ook definieert, mensen zijn.
De kans is bijzonder groot dat deze onpopulariteit te wijten is aan een gronde historische achtergrond, lees tastbaar historisch bewijs, maar dit gaat op voor het gehele Arthuriaanse verhaal. In de geschiedenis is het dikwijls zo dat de echte helden de geschiedenisboeken niet halen, bewust of onbewust, of door eigen keuze.
Hoewel hij duidelijk een ridder was die de (zogenaamde) idealen van de Ronde Tafel onderschreef leek hij eerder een eenzaat en een ruwe bolster, een soort van historische typecasting die net niet genoeg interessant was.
Wat er ook van aan is, zijn naam heeft de geschiedenis wel gehaald, desondanks er bitter weinig bekend is over het personage.
Het probleem met de Arthuriaanse legende is dat er tot op vandaag geen gefundeerde historisch wetenschappelijke basis voor is, het woord geschiedenis is hier (nog) niet op zijn plaats, nochtans kan men de vraag stellen of dergelijk dat de tand des tijds heeft doorstaan en zo prachtig is dat hedendaagse mensen er nog interesse voor vinden, compleet verzonnen is.
Een fenomeen dat we vandaag nog zien is dat populaire mensen alle aandacht naar zich toe trekken, Sir Lamorak was misschien een minder begunstigde persoon, maar daarom niet minder belangrijk.