Mario Lanza: (1921-1959) de grootste tenor van de moderne tijden
Mario Lanza, de grootste tenor van de moderne tijden
Het begin
Mario Lanza begon vroeg aan zijn carrière, reeds als vijftienjarige knaap begon hij zijn zang studies als zoon van Italiaanse (hoe kan het ook anders) immigranten in de Verenigde Staten. Zijn echte naam was Alfred Arnold Cocozza, zijn eerste wapenfeiten waren best wel indrukwekkend voor zijn leeftijd zoals een lidmaatschap in het YMCA Opera gezelschap en een grote studiebeurs in het prestigieuze Berkshire Music Center in Massachusetts. Al gauw werd duidelijk dat de kleine Mario begunstigd was door de Goden met een hemelse stem. In 1947 werd hij opgemerkt in de Hollywood Bowl, het leverde hem een zevenjarig contract op met de prestigieuze filmmaatschappij Metro Goldwyn Mayer, nadat de directeur Louis. B. Mayer hem had horen zingen. Voordien had de jonge Mario Lanza nooit echt professioneel opgetreden buiten enkele voorstellingen onder andere in New Orleans, Louisiana in de Puccini opera Madame Butterfly.
De Opera-jaren
In 1942 veranderde hij zijn naam in Mario Lanza omdat dit meer Amerikaans klonk en gemakkelijk werd onthouden, Lanza was trouwens de meisjesnaam van zijn moeder. De Opera was voor hem de leerschool, hij speelde er in alle bekende opera’s zoals La Bohème. Hij vestigde beetje bij beetje naam en faam als een uitstekende tenor. Tijdens de tweede wereldoorlog nam hij dienst in het Amerikaanse leger en werd ingedeeld bi j de Special Services, de afdeling die verantwoordelijk was voor het entertainment van de troepen met als voornaamste doelstelling het hooghouden van het moraal bij de troepen. Tijdens zo’n show werd hij voor het eerst voor een camera geplaatst en speelde hij een figuranten rolletje in een film. Na de oorlog nam hij de draad van zijn carrière terug op met concerten onder andere in het populaire Atlantic City. Hij kreeg ook meer en meer werk voor CBS radio en werd een populaire figuur. Ondertussen nam hij nog steeds zanglessen ondanks een natuurlijke schoonheid van stem. Hij werd stilaan aanzien als de beste Amerikaanse tenor ooit.
Zijn filmdebuut
Zijn eerste heldendaad op het witte doek was in een film “That Midnight Kiss” welke hem vooral deed opmerken door zijn vertolking van de vele Verdi composities. Het volgende jaar echter in de hitfilm “The Toast of New Orleans” scoorde hij een miljoenen platenverkoop met de voornaamste song “Be my Love”. In 1951 was zijn ster pas aan het schitteren toen hij de rol van zijn leven speelde, namelijk de biografie van zijn grote idool Enrico Caruso in the “The Great Caruso”. Hij kreeg meteen een nieuwe gouden plaat voor “The Loveliest Night of the Year”. Deze film zou hem nooit meer loslaten, Caruso werd zijn alter ego. Temeer daar de zoon van de legendarische Caruso uitdrukkelijk wenste dat Mario Lanza zijn vader zou vertolken en niemand anders. Hij kreeg er ook een welverdiende Oscar voor. Zijn volgende film werd een beetje zijn breuk met het klassieke Hollywood en de macht van de studio’s. Alhoewel “The Student Prince” een box office hit was, werd Mario Lanza ontevreden en voelde zich artistiek gekneld. Hij wandelde zelfs gedeeltelijk uit het project wat hem een ernstige financiële kater zou bezorgen.
De ster
Zoals we wel eens meer zien bij grote sterren was Mario Lanza ook ten prooi aan gemoedsaandoeningen en excessen in eten en alcohol. Hij werd aanzien als één van de laatste grote Latin Lovers van het oude Hollywood, maar de man had kuren en was geen kat om zonder handschoenen aan te pakken. Er volgden talrijke albums, televisie interviews, road shows, en slechts drie films. Hij verhuisde een poosje naar Rome en toerde doorheen Europa. Ondanks zijn wisselend humeur bleven de werk aanbiedingen binnenstromen zo werd hem ook de job van opera directeur aangeboden La Scala en de San Carlo Opera. Mario Lanza bedankte voor de eer, en bleef jammer genoeg zijn ongezonde en hectische levensstijl verderzetten. In een korte tijd is hij erin geslaagd om de titel grootste tenor ter wereld te vestigen én te behouden, zelfs nog tot op vandaag. Na een romantisch leven beladen met successen, avonturen, reizen stierf hij in 1959 op achtendertigste leeftijd aan een gigantische hartaanval en een longontsteking. Een autopsie werd niet uitgevoerd. Hij ging de legende in als een meteoor die overal werd gezien en gehoord doch die geen lang leven had. Hij liet een weduwe na en vier kinderen. Luguber is wel dat twee van zijn zonen op zeer vroege leeftijd eveneens zijn gestorven door hart aanvallen, zijn dochter werd gedood in een verkeersongeluk. Zijn vrouw stierf vijf maanden na zijn dood aan een overdosis drugs.
Muzikale erfenis
Mario Lanza was de eerste RCA Victor Red Seal artiest die een gouden plaat kreeg voor 2,5 miljoen verkochte albums. Nu nog spreekt men over hem als de ‘nieuwe Caruso’ men is het er algemeen over eens dat hij minstens even goed kon zingen dan de legendarische tenor, zo niet nog beter.
Hij zou de inspiratiebron worden voor een hele reeks hedendaagse tenors zoals Jose Carreras, Placido Domingo en Luciano Pavarotti. In de operawereld en de moderne filmindustrie is men het over eens dat Mario Lanza geen gelijke had en het is uitgesloten dat er iemand in zijn voetsporen kan treden.
Historische erfenis
Hoewel bijna vergeten door de nieuwste generaties is de naam Mario Lanza vereeuwigd in the Mario Lanza Boulevard in Philadelphia. Er is ook een museum die hem bejubeld die zijn naam draagt in dezelfde stad. Hij heeft tevens twee Hollywood sterren of de beroemde Hollywood Walk of Fame, een als zanger en een als acteur.
Filmografie
Winged Victory, Twentieth Century-Fox 1944
That Midnight Kiss, MGM 1949
The Toast of New Orleans, MGM 1950
The Great Caruso, MGM 1951
Because You’re Mine, MGM 1952
The Student Prince, MGM 1954 als stemacteur.
Serenade, Warner Bros. 1956
Seven Hills of Rome, MGM 1958 (ook bekend als Arrivederci Roma)
For the First Time, MGM 1959
Discografie:
Mario Lanza: The Legendary Tenor, (1987)
Christmas With Mario Lanza (1987)
The Great Caruso And Other Caruso Favorites (1989)
Mario Lanza Sings Songs from The Student Prince and The Desert Song (1989)
The Mario Lanza Collection, (1991)
Mario Lanza Live From London (1994)
Mario! (Lanza At His Best) (1995)
Mario Lanza: Opera Arias and Duets, (1999)
Mario Lanza Live at Hollywood Bowl: Historical Recordings (1947 & 1951) (2000)
Serenade/A Cavalcade of Show Tunes (2004)
The Essential Mario Lanza (2007)
Bedenking
De latere sterren Domingo, Carreras, Pavarotti hebben jaren na zijn dood allen rijkelijk toegegeven dat het dankzij Mario Lanza was dat ze tenor zijn geworden. Mario Lanza is en blijft een monument van de Opera die de overstap succesvol heeft kunnen maken naar de populariteit van mensen die nog nooit een voet hebben gezet in de Opera. Een indrukwekkende man die een stem had die iedereen omver kon blazen.
Het feit dat hij ergens slachtoffer werd van zijn eigen kunnen en succes hebben hem des te menselijker maar ook kwetsbaarder gemaakt. De stemgigant luisterde vaak niet naar de rest van zijn lichaam en dat zou hem uiteindelijk fataal worden.
Hoewel zijn leven deels sprookjesachtig en idyllisch is geweest is zijn uiteindelijk einde overladen geweest van tragedie en een sfeer van opera drama die hij vaak heeft bezongen zoals een virtuoos.
Wanneer ik vandaag nog luister naar zijn ‘Ave Maria’ krijg ik nog steeds kippenvel, vooral wanneer je het levensverhaal kent van de kleine man die met een grote stem aan grote dromen begon.
© thalmaray – 2011 (revisie 2018).
