Confederacy Dollars
Confederacy Dollars – terwijl vandaag de nodige aandacht gaat naar de controversiële verandering van een alom bekend dollarbiljet vergeten we soms dat er in de Verenigde Staten ooit twee verschillende dollars in omloop waren.
De Amerikaanse almachtige dollar van vandaag toont presidenten, adelaars en nationale gebouwen. In 1861 waren de ontwerpen van de bankbriefjes in het zuiden althans totaal verschillend met: nieuwe spoorwegen, Griekse Goden en slavernij.
Toen de Zuidelijke Staten afscheurden en de Confederacy (Confederatie) vormden in 1861 begonnen ze met een eigen munteenheid. De Verenigde Staten kenden toen een schizofrene toestand met twee verschillende presidenten, twee legers en twee valuta. De eerste reeks bankbiljetten van het Confederacy geld rolde van de persen in april 1861 op de vooravond van de Amerikaanse burgeroorlog.
Elk bankbiljet was een soort van collage met propagandabeelden, opvallend was dat zowel het biljet van 50 als 100 dollar werden voorzien met een trio van slaven die aan het werk waren in de katoenvelden.
Het romantiseren van de slavernij op de Confederacy Dollars was niet nieuw, in 1850 waren er banken in de zuidelijke staten die het al hadden gedaan. In de negentiende eeuw as het een soort van Vrije Bank Tijd, er waren gedecentraliseerde economieën en individuele banken konden hun eigen valuta uitgeven en gebruiken.
Met de afscheuring werden bankbiljetten plotseling symbolen voor een manier van leven die de zuiderlingen kost wat kost wilden behouden. Na de reeks van 1861 volgden nog zes andere reeksen, de laatste werden gedrukt in 1864. Ieder bankbiljet was propaganda die ook zijn weg kon vinden naar het noorden.
Met het afbeelden van slavernij toestanden herbevestigde de Confederacy zijn intentie om de slavernij te handhaven en te beschouwen als een onontbeerlijk deel van de economie van het zuiden. Het afbeelden van slaven naast Griekse Goden gaf de indruk dat slavernij eeuwig zou blijven bestaan, beschermd door de wet en gesanctioneerd door traditie.
De afbeeldingen op de valuta was fantastische propaganda: slaven werden glimlachend en gelukkig afgebeeld, de plantages waren familiale werkplaatsen. Het zuiden had echter weinig printpersen zodat oorspronkelijk ontworpen bankbiljetten zelfs nooit gedrukt zijn geweest.
Toen het duidelijk was dat de afscheidingsoorlog lang zou duren, verminderde de waarde van de Confederacy Dollars, bovendien was er geen goud noch zilver voorzien als garantie, de devaluatie van dit geld was dan ook onvermijdelijk. Alle hoop werd geplaatst in de ultieme overwinning, dan zouden de biljetten hun waarde vertegenwoordigen in tastbaar goud. De geschiedenis besliste er anders over.
Na de nederlaag in 1947 werd het geld waardeloos, vele exemplaren werden verbrand, andere sommen verdwenen bij verzamelaars en musea.
Er waren weinig plaatsen waar het geld de oorlog overleefde. Het Boston Atheneum was gelukkig een uitzondering daar kon men 6.000 exemplaren vinden en redden. De verzameling is trouwens online te bekijken.
Zwarte activisten zouden tot op de dag van vandaag argumenteren dat deze bankbiljetten het bewijs waren dat Amerika groot is geworden door de slavenhandel.
Critici vandaag bemerken ook dat de beslissing van Obama, als eerste zwarte president van de Verenigde Staten om een zwarte persoon te plaatsen op het nieuwe dollarbiljet een soort van historische revanche is. Of de beslissing wel doordacht en intelligent is zal de toekomst uitwijzen.
