De verdwenen wereldsteden – Deel II
De verdwenen steden in de wereld : legendarische verdwenen beschavingen Deel II
In onze dorst naar mysterie en kennis zijn er nog veel meer frappante verloren facetten in de geschiedenis waar volledige steden, en zelfs beschavingen in het niks lijken te zijn verdwenen. Er is niet alleen de fascinatie op architecturaal, sociologisch of geschiedkundig gebied, er blijft steeds die vraag waarom werden deze bloeiende woon concentraties achtergelaten of in het slechtste geval vernietigd. De grootste fascinatie is misschien nog de benaming van legendarische plaatsen waarvan men niet met zekerheid kan stellen of deze tot het rijk der fabelen behoren of effectief eens een zenuwcentrum waren van verschillende culturen. Bij de tweede reeks, valt het na enige studie meteen op dat de vragen de antwoorden zullen overstijgen…
Sukhotai
Deze verlaten prachtige stad ligt in het land der duizend tempels, het huidige Thailand. Het is één van de oudste steden uit het verre Koninkrijk van Siam, oorspronkelijk was het een provinciestad van het Khmer Rijk, dezelfde bouwers van Angkor Wat in Cambodia In de dertiende eeuw werd het bij de Thaise onafhankelijkheidsstrijd de eerste hoofdstad. Op het hoogtepunt van de stad waren er meer dan 80.000 inwoners. Na 1351 echter kwam er een andere dynastie aan de macht en die stichtten de nieuwe stad Ayutthaya, die de titel kreeg van hoofdstad. Sukhothai werd later ingepalmd door de heerser van de nieuwe dynastie en dit was het begin van het einde voor deze eens mythische stad. Er zijn vermoedens dat de stad werd verlaten tussen de 15de en 16de eeuw. De huidige inwoners zijn nu talloze jungle dieren en de geesten van oude krijgers… Deze plaats in een onontdekte toeristische parel en straalt een radiatie uit van rust, eerbied en ontzag…
Sanchi
Sanchi is meer een site dan een stad, een indrukwekkend bouwwerk met een gevierde leeftijd van over 1.000 jaar, het is in feite de oudste stenen constructie in India. Er wordt geschat dat er reeds gebouwen waren sinds de derde eeuw v.C., deze eerste constructies zijn nu allen ruïnes van Boeddhistische tempels en kloosters. De huidige gebouwen stammen af van de 10e eeuw en de 11e eeuw n.C. In de dertiende eeuw echter kende het Boeddhisme een ernstige terugval in India, en de jungle nam terug bezitting van de stad. Het complex is vooral kenmerkend door een enorme koepel stupa genaamd met een doormeter van 36,6 meter. Het is een perfecte dom gebouwd met wiskundige precisie, vanuit de dom kan men letterlijk gaan naar de vier windrichtingen waar men dan uitkomt op gigantische ingangspoorten. Het duurde tot 1818 vooraleer de stad herontdekt werd door een Britse officier.
Chan-Chan
Bij Zuid-Amerikaanse verloren steden denkt men onmiddellijk aan de Maya cultuur en Machu Picchu, ook de Inca’s lieten echter ontelbare steden na waarvan men nog niet kan beginnen inschatten wat de belangrijkheid ervan was. Chan-Chan is tot nog toe de grootste precolumbiaans bouwwerk ontdekt in Peru. Opgetrokken uit bakstenen en versterkt met modder cement lijken de gebouwen prachtig versierde mozaïeken die pure geschiedenis uitademen, de stad is een indrukwekkende verzameling van honderden huizen, tempels, graftombes omarmd door indrukwekkende stadsmuren die op zichzelf al prachtige kunstwerken vormen. De stad werd opgetrokken omstreeks 850 n.C. en bloeide tot de 1470 toen het werd ingelijfd bij het grote Inca Rijk. Er zijn aanwijzingen dat er ongeveer 30.000 vaste bewoners leefden in de stadsmuren. De reden voor de achterlating van dit architecturaal juweel zijn onbekend. Chan-chan betekend trouwens zon-zon. Het staat momenteel op de Unesco lijst voor bedreigd erfgoed.
Mesa Verde
In één van de modernste landen ter wereld kan men ook nog een verloren schat vinden van een andere Indiaanse Cultuur die van de native Amerikaan, in het diepe droge Zuid Westen van Colorado ligt een mysterieuze spookstad gebouwd in de kliffen en grotten van het woestijnlandschap. De trotste Anasazi stam woonde er in de 12de eeuw. Sommige netwerken in de berg waren indrukwekkend zo heeft men huizen gevonden met maar liefst 150 verschillende kamers. Het is één van de eerste toepassingen van de mens die de natuur heeft omgebogen voor residentiële doeleinden. Rond 1300 verlieten de Indianen deze stad, ondanks de barre omstandigheden zijn de ruïnes perfect bewaard gebleven. De reden voor het vertrek blijft tot op heden een compleet mysterie. Vermoedelijk ging het hier om een stammenoorlog die ze blijkbaar hebben verloren.
Petra
Wanneer men op vakantie gaat in Jordanië is deze plek verplichte toeristen voer. Petra wordt ook wel de zand roos van het Midden Oosten genoemd, de stad is roze rood van kleur en is zo oud als de tijdslijn, althans dat durven de gidsen voorspiegelen. Petra heeft als betekenis rots in het Grieks, en wanneer men ter plaatse is begrijpt men waarom deze rots stad zijn naam kreeg. De stad is letterlijk uitgehouwen in het Jordaanse Wadi Musa gebergte. het ontwikkelde zich al gauw als een belangrijke handelspost op de zijde routes naar China, India en het Arabische schiereiland, Griekenland en niet te vergeten het Romeinse Rijk. De verhalen over deze stad zijn talrijk doch in de zesde eeuw werd het verlaten nadat een ingenieus irrigatie systeem het liet afweten na een reeks desastreuze aardbevingen. Tijdens de kruistochten werd er nog geregeld melding van gemaakt, doch na de laatste veldslagen werd het gedompeld in de vergetelheid. Het werd herontdekt door een de Zwitserse ontdekkingsreiziger Johann Ludwig Burckhardt in 1812. Heden is het één van de belangrijkste toeristische trekpleisters van het Midden Oosten.
Camelot
Gedreven door een fascinerende nieuwsgierigheid kan deze naam niet ontbreken. Alhoewel ons allen bekend door de talrijke overgeleverde verhalen van Koning Arthur en de heilige Graal legende, is er ondanks intense zoektocht geen enkele indicatie teruggevonden van een plaats die zou beantwoorden aan de honderden beschrijvingen van het hof van de mythische Koning. De eerste echte beschrijvingen kan men terugvinden in de vroege Franse literatuur van de twaalfde eeuw. De sterk geromantiseerde beschrijvingen slaan op verschillende gebieden in Engeland, de locatie zou dus eender waar zijn geweest. Ondanks het door de academische wereld wordt afgedaan als een fabeltje, vinden we sinds de vijftiende eeuw teksten in de literatuur die hardnekkig volhouden dat deze gigantische burcht echt heeft bestaan. Een berekende gok zou volgens vele onderzoekers de stad Winchester zijn. Tot op heden wordt dit “sprookje” nog ernstig onderzocht met alle macht en middelen. De laatste decennia groeit de overtuiging dat er mogelijk een stad is geweest die echter volledig door het vuur werd verteerd.
Bamyan
Soms zijn landen zodanig in het nieuws gekomen door oorlog en ellende dat men vergeet dat er ooit grote beschavingen hun culturele DNA hebben achtergelaten. Afghanistan was in het bezit van een verloren stad, een plaats die eigenlijk nog enkel bekend stond voor de gigantische Boeddha’s die waren uitgehouwen in een rots in de Bamyan Provincie in hart van Afghanistan, ongeveer 250 km ten noorden van Kaboel. De stad was eigenlijk een verzameling van handelshuizen en kloosters, gezien het op een zeer drukke en bloeiende handelsroute lag. In de zesde eeuw werden twee monumentale Boeddha’s gebouwd die maar liefst 2500 meter hoog waren. De stijl was Grieks-Boeddhistisch en vervaardigd uit de natuurlijke materialen zoals stukken van de zand klif. Aan de voeten van deze twee kolossen lagen de ruïnes van eens een bloeiende nederzetting. In 2001 werd door het repressieve misdadige Taliban regime deze constructie met dynamiet vernietigd. Deze godsdienst waanzinnigen bliezen een gebouw op die erkend was door de Unesco als Werelderfgoed en een plaats verdiende tussen andere architecturale diamanten in de wereld. Er wordt een poging ondernomen om de beelden en de stad terug te herstellen in hun oude glorie, doch gezien de oorlog is dit onzeker.
Bedenking
Ruïnes herinneren ons meestal aan de vergankelijkheid van de menselijke geschiedenis, het relativeert de dagdagelijks inspanningen, net zoals de vijanden van gisteren, morgen onze vrienden zijn, leert het ons dat machtige steden kunnen vergaan door natuurgeweld, hoogmoed, oorlog of ander onheil. De tastbare dingen die we terugvinden zijn stille getuigen dat een beschaving maar zo groot is tot aan de mogelijkheid om die op punt te houden. Zoals met een mensenleven is er geen zekerheid over het lot dat deze plaatsen zal treffen, de Cosmopolen van vroeger zijn nu veroverd door banaal zand of jungleplanten. Het zijn wel open lucht museums over de menselijke drang om indrukwekkende dingen na te laten voor onze kinderen, kleinkinderen en het menselijke collectief. Uit de ruïnes van het verleden kan men vooral lessen leren en misschien de materialen vinden voor het bouwen van een betere toekomst.
De verdwenen steden van de wereld hebben hun geheimen in hun verval meegenomen.
© Thalmaray – 2011.
Lees hier het eerste deel over dit onderwerp:
De verdwenen wereldsteden: legendarische verdwenen beschavingen
